به گزارش خبرنگار اقتصادی حیات؛ جزئیات خصوصی سازی باشگاه های پرسپولیس و استقلال در حالی ازسوی سازمان خصوصی سازی منتشر شد که تنها یک روز تا دربی ۱۰۲ باقی مانده است؛ اما این ضرب الاجل موجی از نگرانی را در پی داشته است.
جزئیات خصوصی سازی سرخابی ها
سازمان خصوصی سازی اعلام کرد: به استناد قانون اجرای سیاستهای کلی اصل «۴۴» قانون اساسی، مصوبه هیئت واگذاری و سایر قوانین و مقررات مربوطه، ۵۱ درصد از سهام قابل واگذاری دو باشگاه فرهنگی و ورزشی پرسپولیس و استقلال با رعایت «دستورالعمل اجرایی روش انتخاب مشتریان راهبردی (استراتژیک) و احراز و پایش اهلیت مدیریتی در واگذاری ها» و از طریق فرابورس عرضه و واگذار می‌کند.
بر اساس اطلاعیه منتشر شده، ارزش پایه سهام قابل عرضه باشگاه فرهنگی و ورزشی پرسپولیس ۲۱.۱۶۱.۰۴۷.۰۸۶.۹۰۰ ریال، معادل ۵.۳۶۲.۶۵۷.۶۵۰ سهم به صورت بلوکی (۵۱ درصد)، با قیمت تابلو فرابورس «در روز عرضه معادل قیمت پایانی روز قبل از عرضه» به اضافه ۱۱۰ درصد به شرط آن که از مبلغ ۳.۹۴۶ ریال کمتر نباشد
از سویی دیگر، ارزش پایه سهام قابل عرضه باشگاه فرهنگی و ورزشی استقلال ۱۸.۵۰۲.۷۲۱.۶۱۳.۰۰۰ ریال، معادل ۵.۵۰۳.۴۸۶.۵۰۰ سهم به صورت بلوکی (۵۱ درصد)، با قیمت تابلو فرابورس «در روز عرضه معادل قیمت پایانی روز قبل از عرضه» به اضافه ۱۱۰ درصد به شرط آن که از مبلغ ۳.۳۶۲ ریال کمتر نباشد.
خصوصی سازی خوب یا بد؟
هرچند وعده خصوصی ها وعده ۲۰ سال به زمین مانده بود و همه آرزو داشتند که چنین اتفاقی زودتر حتی امروز زودتر از فردا بیفتد؛ اما آیا چنین کار بزرگی در این مدت کوتاه قابل انجام است؟
بررسی های «حیات» نشان می دهد در وضعیت پیش رو تنها دو حالت را می‌توان متصور بود یا این هم وعده‌ای از روی هیجان زدگی بوده و مثل وعده‌های قبل به سرانجامی نخواهد رسید یا یک اتفاق واقعا ترسناک رخ خواهد داد.
نگرانی هواداران در آستانه دربی
تجربه خصوصی سازی در ایران هیچگاه تجربه خوبی از کار درنیامده و این بار نیز ترسناک تر اینکه ضرب الاجلی ۹۰ روزه برای این کار صادر شده است.
اینکه وزارت ورزش بخواهد بابت به کرسی نشاندن حرف خود و اینکه ثابت کند حتی در عرض سه ماه می‌توان کاری که بیش از ۲۰ سال روی زمین مانده را انجام داد، دست به یک اقدام انتحاری در مورد واگذاری دو تیم بزند.
نمونه این‌گونه اقدامات شتابزده را در زمان ریاست حسین قربانزاده بر سازمان خصوصی‌سازی دیده ایم که تجربه آن برای بسیاری از کارگران جز بیکاری و بیگاری نبود!
بنابراین خصوصی سازی شتابزده می‌تواند آینده دو باشگاه را به شدت تحت‌تاثیر قرار دهد و چالش‌های قانونی و حقوقی زیادی برای دو تیم به وجود بیاورد. می‌تواند باشگاه‌ها را تا مرز انحلال و نابودی پیش ببرد. می‌تواند هواداران را مقابل وزارت ورزش قرار دهد و شرایط سختی به وجود بیاورد. برای همین هم باید آرزو کرد که اظهارات وزیر ورزش صرفا شعار بوده باشد و به مرحله عمل نرسد.
اگر وزیر ورزش می‌گوید هیچ چیز ترسناکی در این زمینه وجود ندارد و همه اقدامات به درستی و مبتنی بر قانون و واقعیت‌های این دو تیم و فوتبال انجام شده است لطفا هرچه سریع‌تر اسناد و مدارک مرتبط را منتشر کند. اینکه دقیقا از زمان رفتن قربانزاده چه اقداماتی در زمینه خصوصی‌سازی دو باشگاه صورت گرفته است. پروسه واگذاری به چه شکلی است. آیا قرار است سهام فروخته شود؟ اگر بحث سهام است آیا خریداران حقیقی مدنظر هستند یا حقوقی؟ آیا با شرکت‌ها یا هلدینگ‌های بزرگ مذاکره شده است؟ آیا بحث بدهی‌های این دو باشگاه حل شده؟ همین حالا استقلال و پرسپولیس روی هم بیش از هزار میلیارد بدهی دارند و هر خریداری باید بداند تکلیف این پول‌ها چیست. وضعیت حق پخش و استادیوم و سایر موارد هم باید روشن شود.
اگر وزیر ورزش مدعی است که این‌بار واگذاری دو باشگاه شعار نیست باید وضعیت این موارد مشخص شود. باید نشان بدهد که روی جزء به جزء پیچیدگی‌های خصوصی کردن دو باشگاه فکر شده است.
نظر شما