به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ تولد برای همه روز مقدسی است، روزی که انسان پا به عرصه وجود عالم هستی می گذارد و زندگیاش را در کره خاکی شروع می‌کند؛ آدمی رشد می‌کند و تربیت می‌یابد.
 ورود آدمی به عالم هستی خواست خداست، خدایی که جهان را آفرید تا آدمی در پی اهداف والای الهی که همان انسانیت و خداپرستی می باشد قدم بردارد.

فراز و نشیب های زندگی نیز از همان آغاز ولادت و تولد شروع می‌شود. هر انسان به نحوی در پیشگاه والای پروردگار امتحان می‌گردد؛ امتحانی الهی که تنها خداوند از قبولی آن با اطلاع است.

اما گاهی برخی بندگان محبوب خداوند آن چنان در عالم هستی می‌درخشند که آدمیان نیز از مقام والای آن ها مطلع می شوند. شهیدان نمونه برجسته درخشش عالم هستی می باشند. درخششی که علت آن خداجویی و پاک دلی شان است. به قولی آدمی یاد این شعر می افتد که شاعری گفته:  تا خدات بنده نواز است به خلقش چه نیاز؛ می کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم...، آری آن‌ها تنها هدفشان خدا بود که این چنین از جان و زندگیشان گذشتند و در راهش قدم برداشته اند.

شهیدانی که هر کدام روایت هایی در زندگیشان داشته‌اند و رشادت ها، دلاوری ها، شجاعت و انسانیتشان جای بحثی نمی‌گذارد جز اینکه بگوییم آن ها برای زندگی‌مان بهترین الگو هستند.

در زمانه‌ای که همگی به دنبال آرزوهایمان می‌رویم، آرزوهایی دنیوی مثل آینده شغلی خوب، خانه خوب، زندگی عالی و غیره؛  هستند کسانی که آرزویشان فقط دنیوی نیست، آرزویی که اثرش هم در دنیا وهم در آخرت باقی می‌ماند. آری شهادت آرزوی کسانی می‌شود که می‌خواهند هم در دنیا و هم در آخرت بهره ها ببرند و یادشان نیز در این عالم هستی ماندگار شود.

اما چه می شود یک نفر برای خدایش از جانش می گذرد، حتما نور الهی در قلبش روشن شده است که این چنین نگاهش رو به خداست و دنیا در نظرش بی ارزش شده است. دنیایی که مهد آزمایش بندگان است و او خوب نقشه راه را بلد شده است.

کلمات کنار هم تنها جمله ای می سازند که شاید نشود گنجایش خوبی های شهدا را تکمیل کرد؛ اما داستان زندگی شهیدی را خواندم که نامش آرمان بود از اهالی دهه هشتاد کشورمان در تهران، 13 تیرماه سال گذشته روز تولدش بود و خانواده اش می خواستند او را غافلگیر کنند، آرمان به خانه آمد و کیک تولدش را مقابلش آوردند و از او خواستند قبل از خاموش کردن شمع تولد آرزویی کند؛ آرزوی آرمان چهار ماه بعد برآورده شد و در آبان ماه سال 1401 او به فیض شهادت نائل آمد. آرمان در روز تولدش آرزو کرده بود که «شهید» شود.
 

آرمان می‌دانست که شهید می‌شود اما از آنجایی که شهادت آرزوی دیرینه اش بود از آن استقبال کرده و آرمان هایش را با خون خود در تاریخ کشورمان ماندگار کرد. آرمان های آرمان حفظ و اقتدار کشوریست که مولایش علی (ع) و رهبرش سیدعلی خامنه ای می‌باشند. فرزند دهه هشتادی سرزمینمان نشان داد که مردانگی همچنان در این خطه حرف اول را می زند، آنچنان که از جانش گذشت ولی از اعتقاداتش تحت سخت ترین شکنجه ها نگذشت، پس می شود مردانگی را از شهید علی وردی  از اهالی دهه هشتاد کشورمان یاد بگیریم.

شهید آرمان علی وردی 21 سال سن داشت، این شهید عزیز هنگام اغتشاشات آبان 1401 مورد حمله و شکنجه عوامل ضدانقلاب قرار گرفت و به شکل دلخراشی شهید شد، کسانی که ایشان را به شهادت رساندند از آرمان می خواستند به رهبر انقلاب و مقدسات نظام توهین کند اما اخلاق و انسانیت در این شهید بزرگوار به نحوی شکل گرفته بود که او حتی به دشمنانش نیز فحاشی نمی‌کرد چه برسد به افرادی که دوستدار آن ها بود.
 

این شهید عزیز طلبه بسیجی مدرسه علمیه آیت الله مجتهدی (ره)، مربی کانون تربیتی حوزه و عضو بسیجیان یگان امام رضا (ع) سپاه محمد رسول الله (ص) تهران بزرگ بود.

شهید آرمان علی‌وردی در شهرک اکباتان، از سوی عده‌ای ربوده شد و بعد از بستن وی و ضرب‌وشتم شدید با ضربات متعدد چاقو، وی را کنار خیابان رها کردند و بعد از چند ساعت توسط بسیجیان پیدا شد؛ وی سپس به بیمارستان بقیةالله (عج) منتقل می‌شود اما به‌دلیل شدت خون‌ریزی، روز جمعه (6 آبان) جان خود را از دست داده و به شهادت می‌رسد.

بر اساس گزارش فرمانده انتظامی تهران، عوامل اصلی شکنجه و شهادت آرمان علی‌وردی پانزده نفر بودند که وی را به شکل وحشیانه شکنجه کردند.

رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانش‌آموزان در روز 11 آبان‌ماه 1401، به شهادت آرمان علی‌وردی اشاره کردند و فرمودند: «آن طلبه جوان و متدین و حزب‌اللهی، آرمان عزیز که در تهران زیر شکنجه به شهادت رسید و پیکر او را در خیابان رها کردند، چه گناهی کرده بود؟ افرادی که این جنایت‌ها را انجام می‌دهند چه‌کسانی هستند و از کجا دستور می‌گیرند؟ البته این‌ها قطعاً بچه‌ها و جوان‌های ما نیستند، باید عاملان این جنایت‌ها شناسایی شوند و هر کسی که ثابت شود در این جنایت‌ها همکاری داشته است، بدون تردید مجازات خواهد شد.»
 

کسانی که با شعار آزادی به میدان آمده بودند و خودشان نتوانستند آزادی را معنا کنند افرادی که تنها به خاطر مذهبی بودن آرمان او را اینگونه به شهادت رساندند.

 چگونه می شود از رفتار این دسته افراد که با شعار آزادی به میدان آمده بودند معنایی ساخت؟ اگر آزادی یعنی پا گذاشتن بر ارزش های دینی و در نهایت انسان کشی پس همان بهتر که در راه خدایی باشیم که حریم امن الهی را طبق چارچوب انسانیت طراحی کرده که هیچ آدمی برای خواسته شیطانی اش انسانی را اینگونه وحشیانه به شهادت نرساند، همان راهی که خداوند در قرآن کریم برای بندگان ترسیم کرده که انسانیت پرورش پیدا کند و هوای نفس خاموش شود.

هوای نفس وقتی زندانی می شود که پیرو راه خداوند شویم همان راهی که آرمان رفت که به آرمان الهی برسد.

پیکر آرمان علی وردی در تاریخ 7 آبان 1401 در میان حضور پرشور مردم تشییع شد و همچنین به پاس گرامیداشت نام و یاد او، خیابانی در نزدیکی محل سکونتشان به نام او نامگذاری گردید.

گفتنی است آرامگاه شهید آرمان علی وردی در قطعه 50 گلزار شهدای بهشت زهرای تهران قرار دارد.
 

خبرنگار: حدیث ورناصری