به گزارش گروه فرهنگی حیات، حتماً عبارت زیبا و با معنای امام امت روح‌الله الموسوی الخمینی(ره) را که فرموده‌اند: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است» را بارها و بارها شنیده‌اید. باز تکرار سالانه ایام حزن و اندوه محرم و مناسبت‌های آن از جمله تاسوعا، عاشورا و سایر رسوم و آئین‌های محرم و صفر که تا روز قیامت و حتی پس از ظهور حضرت حجت بن الحسن العسکری (عج) تداوم خواهند یافت، دلایل بسیار دارد که با کمی‌اندیشه و تفکر می‌توان به آن‌ها رسید.
به اعتقاد نگارنده ماه محرم در میان ماه‌های اسلامی همچون روح و خون تازه‌ای است که در رگ‌های مؤمنان و شیعیان و رهروان سید الشهدا (ع) دمیده می‌شود و اسلام و تشیع با آمدن محرم و تاسوعا و عاشورا و نوحه خوانی و سینه زنی یا با زنجیر زنی و اربعین حسینی بیمه می‌شوند. محرم و آیین‌های منتسب به این ماه باید تکرار شوند تا مردم هر عصر و هر زمانی به باورهای قلبی و دلی خود درباره قیام ابا عبدالله (ع) تأکید ورزند و مصائبی را که بر خامس آل عبا و یاران باوفای او وارد شده برای خود یاد اوری کنند.
آری این عبارت معروف هم که گفته شده «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» یا عبارت معروف مولایمان حسین (ع) که با لب عطشان فریاد بر می‌آورند: «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُنی» یعنی آیا کسی هست که مرا یاری‌رسان باشد؟ تنها به زمان آقا امام حسین (ع) محدود و مربوط نمی‌شود بلکه در هر زمان و تا یوم الابد است که حسین (ع) یارانش را به کمک فرا می‌خواند. تاسوعا و عاشورا یا کارزار کرببلا و آئین مهمی همچون اربعین حسینی و به اسیری بردن اهل بیت آقا و مولایمان سیدالشهداء و آنگونه به طرز غیر انسانی به شهادت رساندن او و مخلص‌ترین و با وفاترین یارانش مسائلی نیستند که فراموش شوند یا مختص و منحصر به سال ۶۱ هجری قمری و اختصاصاً مربوط به روزهای شهادت آن‌ها باشند.
به همین دلیل است که باید و باید و حتماً و قطعاً هر سال در ماه محرم و بویژه در دهه اول محرم بنا به رسم شیعیان و رهروان صدیق سید و سالار جوانان اهل بهشت اینگونه رسوم و آئین‌ها در نقطه به نقطه از جهان و در تمام جغرافیای مکانی و زمانی مسلمانان و در دل‌ها، در حسینه‌ها و در تکیه‌ها، در مساجد و در خانه‌ها، در همه کوی و در همه برزن، در اماکن دینی و فرهنگی شیعیان برگزار گردند تا نسل به نسل و آیندگان فراموش نکنند که قیام امام سوم شیعه و ۷۲ تن از یاران مظلومش برای به حکومت رسیدنشان و جمع‌آوری غنائم جنگی و یا کسب دلخوشی‌های دنیایی نبود بلکه برای دفاع از آرمان و عقیده الهی و حفظ سنت حسنه رسول خدا محمد مصطفی(ص) و احیای امر به معروف و نهی از منکر، برای مبارزه با ظلم و ستم یزیدیان و امویان دیروز و کافران، ملحدان و ستمگران و شیاطین امروز و استقرار صلح و آزادی و دوری از ذلت و خواری و برپایی حکومت عدل علوی است.
این تکرار پشت تکرارهای سالانه عزاداری‌ها، روضه خوانی‌ها و گهواره گردانی‌های مراسم اندوه طفل شیرخواره علی اصغر الحسین(ع) و برپایی مراسم عزای حضرت رقیه (س) بنت‌الحسین یا انواع مراسم همچون شام غریبان، تاسوعا و عاشورا، اربعین و... مردم همه زمان‌ها باید بدانند از این شجره خبیثه و خاندان پلید، با جسم و جان برادر عزیزش مجتبی حسن مظلوم و روح پاک مادرش زهرای اطهر سلام الله علیه چه کردند و چگونه آن‌ها را به سختی آزردند و یا بر خواهر داغدارش زینب (س) آن عقیله بنی هاشم و آن مرد آفرین روزگار چه سختی‌ها و رنج‌ها و عذاب‌های بسیار روا داشتند. شیعه را در واقع دلخوش به غم و ماتم نیست اما مگر ماتم و عزایی بالاتر از شهادت مظلومانه امامشان حسین بن علی (ع) است که غمناک نباشد؟ اندوهی بزرگتر و ماندگارتر از واقعه کرببلای حسینی نبوده و نیست.
به‌دلیل همین بزرگی و عظمت مصیبت وارده بر امام حسین (ع) و خاندان، اعوان، انصار و اولاد پاکش است که هیچگاه نباید این واقعه را از ذهن مردم دنیا و بویژه از فکر و ذهن شیعه‌های واقعاً دوستدار او دور کرده یا پاک نمود. آنقدرها باید از بزرگی همراه با بیان جزئیات چنین حادثه تلخ و دلخراشی بر بلندای منابر و در خطابه‌ها از سوی وعاظ و مداحان اهل بیت عصمت و طهارت گفته شود تا این حقیقت تلخ مانع از تحریف‌های دشمنان دین خدا و منکرین اسلام و تشیع شود.
نکته پایانی اینکه تکرار سالانه محرم الحرام و مراسم دهه اول این ماه و دهه آخر ماه صفر و خصوصاً تاسوعا و عاشورا علاوه بر بازگویی و بیان مظلومیت و حقانیت امام حسین (ع) و یاران او نوعی دشمنی بی‌پایان دشمنان خدا و پیامبر و امامان ما بر همگان در هر عصر و زمان و در هر جا و مکانی یادآوری و یا روشن و ثابت شود.
باید آئین‌های عزای حسینی خصوصاً تاسوعا و عاشورا مدام و مستمرا تکرار شوند و سال به سال و نو به نو به تشریح و تبیین واقعیات واقعه کرببلای حسینی پرداخت تا چهره و ماهیت کریه یزید و یزیدیان دیروز و ابوجهل‌ها و شمرها، خولی‌ها، عمرسعدها و ابن زیادها، معاویه‌ها و ابو سفیان‌ها، عمر و عاص‌ها و شیاطین زمانه ما برای همگان بر ملا شود. در مقابل حر بن یزید ریاحی‌ها و مسلم بن عقیل‌ها و می‌ثم تمارها، بلال حبشی‌ها، ابوذرها و سلمان‌ها، حبیب بن مظاهرها و آن همه پاکان و خالصان دین مبین اسلام و مذهب حقه جعفری و تشیع اثنی عشری نیز به مردم زمانه ما و آیندگان معرفی گردند.
نظر شما