بقای مناصب فقها
/ولایت فقیه در کلام امام راحل/
تهران - حیاتاکنون باید دید
اینکه امام (علیه السلام) در زمان حیات خود- طبق روایت ابی خدیجه- منصب قضاوت را
براى فقها قرار داده، و بنا به روایت عمر بن حنظله هر دو مقام ریاست و قضاوت را به
آنان واگذار کرده است، آیا وقتى که امام از دنیا رحلت فرمودند، فقها خود به خود از
این مقام برکنار مىشوند؟ تمام قضات و امرایى که ائمه (علیهم السلام) قرار داده
بودند با رفتن خودشان از منصب ریاست و قضاوت معزول مىگردند یا نه؟
با قطع نظر از
این معنا که وضع ولایت امام (علیه السلام) با دیگران فرق دارد و بنا بر مذهب شیعه
تمام دستورات و اوامر ائمه (علیهم السلام) در زمان حیات و مماتشان لازم الاتباع
است، باید دید وضع مناصب و مقاماتى که در دنیا براى اشخاص تعیین مىشود چگونه است؟
در رژیمهاى
دنیا، چه سلطنتى و چه جمهورى یا هر شکل دیگر، اگر رئیس جمهور یا سلطان وقت از دنیا
رفت، یا اوضاع دگرگون شد و رژیم تغییر کرد، مقامات و منصبهاى نظامى به هم
نمىخورد. مثلًا درجه یک سپهبد خود به خود از او گرفته نمىشود؛ سفیر از سفارت عزل
نمىگردد؛ وزیر مالیه، استاندار، فرماندار، و بخشدار از مقام خود برکنار نمىشوند.
البته رژیم جدید و دولت بعدى مىتواند آنان را از مقامشان برکنار و عزل نماید؛ ولى
این مناصب خود به خود سلب نمىگردد. بعضى امور است که خود به خود از بین مىرود.
مثل اجازه حسبیه، یا وکالتى که فقیه به کسى مىدهد که در فلان شهر امورى را انجام
دهد. اگر فقیه فوت شود، این امر هم زایل مىشود؛ اما اگر فقیه فرض بفرمایید قیّم
براى صغیرى یا متولى براى موقوفهاى تعیین کرد، با فوت او این مناصب از بین نرفته
به حال خود باقى است.
کتاب ولایت فقیه
امام خمینی رحمه الله صفحه 94-95