حیات

مراسم شام غریبان امام حسین (ع) که یادآور به اسارت بردن کودکان معصوم سالار شهیدان و حزن‌انگیزترین غروب‌های دنیاست، در گیلان برگزار شد.به گزارش خبرگزاری حیات ، شام غریبان مراسم مذهبی شیعه است که در غروب روز عاشورا برگزار می‌شود و سوزاندن خیمه‌های اهل بیت حسین (ع) و به اسارت گرفتن اهل بیت توسط لشگر یزید از جمله این مراسم است.در شامگاه عاشورا دسته‌های عزادار دیگر پرچمی به همراه ندارند و با هیجان و خروش دست‌های خود را بر سینه نمی‌کوبند و زنجیرها را بر پشت خود فرود نمی‌آوردند و راه آنان را شعله‌های لرزان شمع‌ها و فانوس‌هایی که کودکان به دست گرفته‌اند، روشن می‌کند که یادآور به اسارت بردن کودکان معصوم امام حسین (ع) است. غروب عاشورا حزن‌انگیزترین غروب دنیاست که دل‌های کوچک کودکان حسین (ع) در سینه آرام و قرار ندارد و به یاد پدر و عموی دلاور و یاران باوفایش به دامن زینب (س) عمه صبور و رنج کشیده پناه برده و سر درگریبان شیرزن کربلا می‌گذارند. نمی‌شود مصیبت زینب (س) را به تصویر کشید و یا رنج او را بر زبان جاری کرد که حتی تصور یک لحظه غم و اندوه این بانوی شجاع غیرممکن است. شب شام غریبان در گیلان کودکان نیز پیشاپیش عزاداران حسین (ع) از حرکت بازمی‌ایستند و دست‌ها را آرام و بی‌صدا بر سر می‌زنند و سوگواران با صدایی محزون و غریبانه نوحه می‌خوانند.غروب عاشورا تمام شهرها و روستاهای گیلان را آوای حزین و کورسوی شمع‌های دسته‌های شام غریبان پر می‌کند. در منطقه تالش، هشتپر، شاندرمن ماسال و دیگر شهرها در شب شام غریبان کودکان را با طناب می‌بندند و مانند کودکان اسیر همراه دسته می‌گردانند. در گذشته‌های نه چندان دور کرپ‌زنی (قطعه چوبی تراشیده شده است که به اندازه کف دست جا می‌گیرد و سطح بیرونی آن صاف بوده و با آهنگ آن نوحه‌ای خوانده می‌شود)، در شام غریبان نواخته می‌شد و این وسیله بیشتر در لاهیجان، لنگرود و آستارا کاربرد داشت که امروزه به ندرت از آن استفاده می‌شود. قفل‌زنی نیز از دیگر مراسم ویژه ماه محرم و شام غریبان است که در لنگرود، لاهیجان و آستارا برخی از عزاداران به حمام می‌رفتند و پوست بدنشان را نرم می‌کردند و از زیر پوست قفل، کلید، زنجیر، حلقه و چیزهای دیگر به خود آویزان کرده و همراه دسته‌های عزادار حرکت می‌کردند.غروب عاشورا غم‌انگیز بود و نگاه تمام نیزه‌ها به آفتاب ختم می‌شد، آفتابی که باید طلوع و شب‌های تاریک رقیه را با نگاه خود منور کند اما آن سوتر، دودی غلیظ فریاد می‌کشد و بالا می‌رود و سر به باد می‌کوبد و همچنان که می‌چرخد به خیمه‌هایی اشاره می‌کند که هر لحظه شعله‌ور می‌شوند.دخترکان کوچک امام حسین (ع) فریادکشان به تنها مردی که مانده است و عمه خود حضرت زینب (س) پناه می‌برند و ...انتهای پیام