تارنمایل آلمانی دویچه وله افزود: روابط فراآتلانتیک از زمان روی کار آمدن دوباره ترامپ دچار تنش شده است. بسیاری از اروپایی ها انتشار راهبرد امنیت ملی آمریکا در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۲۵ (۱۳ آذر) را توهین علنی توصیف کردند.

در سندی جدیدی که تحت عنوان راهبرد امنیت ملی آمریکا که هر دولتی در آمریکا به کنگره ارائه می دهد، اروپا به عنوان قاره ای رو به افول توصیف شده که به دلیل سیاست های مهاجرتی در معرض خطر «محو تمدنی» قرار دارد.

به نوشته دویچه وله، پیش نویس سند طولانی تری که منتشر نشده به جزییات بیشتری درباره طرح های آمریکا برای اروپا در آینده پرداخته است. طبق تارنمای مجازی دیفنس وان مستقر در واشنگتن که مدعیست این نسخه پیش نویس را رویت کرده است، در این سند لیست کشورهایی همچون ایتالیا، اتریش، لهستان و مجارستان آمده است که آمریکا باید همکاری بیشتری با آن ها داشته باشد. هدف، دور کردن این کشورها از اتحادیه اروپا عنوان شده است. کاخ سفید وجود چنین پیش نویسی را تکذیب کرده است.

آیا آمریکا تلاش می کند در اتحادیه اروپا شکاف ایجاد کند؟

دویچه وله نوشـت: به نظر می رسد که نام مجارستان در این فهرست کمترین تعجب را ایجاد می‌کند، زیرا ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان، و ترامپ همچنان متحدان نزدیکی هستند. = اوربان در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۱۶ از ترامپ حمایت کرد.

هر دو از موضع سیاسی یکدیگر سود می‌برند. اوربان به طور گسترده به عنوان یک فرد متمرد و نیرویی بی‌ثبات‌کننده برای اتحادیه اروپا به عنوان نهادی است که به نظر می‌رسد ترامپ عمیقاً به آن بی‌اعتماد است. ترامپ از اوربان به عنوان «دوست بزرگ» خود یاد کرده و حتی گفته می‌شود که به مجارستان «سپر مالی» ۲۰ میلیارد دلاری (۱۷ میلیارد یورو) پیشنهاد داده است - مشابه آنچه که به تازگی به آرژانتین پیشنهاد داده است. اقتصاد مجارستان در وضعیت ضعیفی قرار دارد و بودجه‌های قابل توجهی از اتحادیه اروپا که به این کشور تعلق می‌گیرد، به دلیل نگرانی‌های مداوم در مورد عدم پیشرفت دموکراتیک مسدود شده است.

ترامپ اوایل این ماه به پولیتیکو گفت که به مجارستان قول کمک مالی نداده است، اما گفت که اوربان درخواست آن را کرده است.

رئیس جمهور آمریکا همچنین به نظر می‌رسد که از جورجیا ملونی نخست وزیر ایتالیا، و حزب راست‌گرای او موسوم به «برادران ایتالیا» که ریشه‌های نئوفاشیستی دارند، بسیار استقبال می کند.

اما دانیل هگدوس (Daniel Hegedüs,) دبیر منطقه‌ای اروپای مرکزی در صندوق مارشال آلمان در ایالات متحده، معتقد است که دولت آمریکا درباره مخالفت ملونی با اتحادیه اروپا دچار «سوءتفاهم» شده است. اگرچه ملونی دیدگاه‌های ایدئولوژیکی خاصی با اوربان دارد، اما در این بلوک کارشکنی نکرده است

هگدوس به تارنمای دویچه وله گفت که در واقع، نخست وزیر ایتالیا بسیار عمل‌گرا است و کمتر کسی به خوبی او درک کرده است.

در حالی که نه لهستان و نه اتریش در حال حاضر توسط دولت‌های پوپولیست راست‌گرا رهبری نمی‌شوند، اما تا همین اواخر اوضاع همین بود و احزاب راست‌گرا و شکاک به اروپا همچنان در هر دو کشور بسیار تأثیرگذار هستند. در انتخابات گذشته، حزب راست افراطی آزادی اتریش (FPÖ) قوی‌ترین نیرو بود. این حزب در حال حاضر در صدر نظرسنجی‌ها قرار دارد. تابستان گذشته کارول ناوروکی نامزد مورد حمایت حزب محافظه‌کار ملی قانون و عدالت (PiS)، در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.

شاید جای تعجب نباشد که دولت ترامپ امیدوار باشد به زودی بتواند نفوذ بیشتری در هر دو کشور اعمال کند.

چرا چمهوری چک و اسلواکی در این فهرست نیستند؟

دویچه وله نوشت: چیزی که دستکم برای برخی تعجب‌آور است، این است که جمهوری چک و اسلواکی دو کشور اتحادیه اروپا در این فهرست دیده نمی‌شوند.

درباره جمهوری چک، آندره بابیس میلیاردر و حزب پوپولیست او حزب آنو/ ANO، در انتخابات پارلمانی ماه اکتبر (مهر) پیروز شدند. بابیس با حزب راست‌گرای «رانندگان برای خودشان» (Motorists for Themselves) و حزب راست افراطی «آزادی و دموکراسی مستقیم» دولت ائتلافی تشکیل داد.

در همین حال، اسلواکی از زمان روی کار آمدن رابرت فیکو به عنوان نخست‌وزیر در سال ۲۰۲۳، شاهد تغییر به سمت راست بوده است. حزب او که ظاهراً سوسیال دموکرات، اما در واقع ملی‌گرا و به طور فزاینده‌ای راست‌گرا است. این حزب به تازگی از حزب سوسیالیست‌های اروپایی در سطح اتحادیه اروپا اخراج شد.

بابیس و فیکو هر دو از منتقدان صریح اتحادیه اروپا هستند و هر دو پتانسیل ایجاد هرج و مرج در تصمیم‌گیری‌های اتحادیه اروپا و تضعیف اقتدار این بلوک در مسائل استراتژیک، به ویژه در رابطه با روسیه و اوکراین را دارند. این ها ویژگی‌هایی هستند که احتمالاً دولت فعلی ترامپ از آنها قدردانی خواهد کرد.

هگدوس معتقد است که این واقعیت که در نهایت نامی از این دو کشور در سند استراتژی نهایی برده نشد، به ریشه‌های احزاب آنها مربوط می‌شود.

فروپاشی تدریجی اتحادیه اروپا

تلاش‌های اولیه دولت آمریکا برای دخالت در اروپا در آغاز سال جاری میلادی، مانند سخنرانی جنجالی جی دی ونس معاون ترامپ در کنفرانس امنیتی مونیخ، ابتدا توسط ناظران روابط فراآتلانتیک رد شد. بسیاری استدلال کردند که دولت جدید در واشنگتن هنوز باید جایگاه خود را در نقش جدیدش پیدا کند.

اما از آن زمان، رویکرد دولت آمریکا بارها و بارها دخالت بوده است. می توان الگوی یکسانی از دخالت واشنگتن را در مبارزات انتخاباتی رومانی، لهستان و آلمان. مشاهده کرد؛ دولت آمریکا از کسانی که از نظر ایدئولوژیک آن ها را متحد خود می‌داند و از کسانی که می‌توانند بروکسل را تضعیف کنند، حمایت می‌کند.

کارشناسانی مانند هگدوس تردید دارند که هدف آمریکا، تشویق به خروج یکی از این چهار کشور از اتحادیه اروپا باشد، بلکه هدف، پیشبرد فروپاشی تدریجی ادغام اروپا از طریق حمایت دیپلماتیک، سیاسی و شاید حتی مالی از این کشوره باشد.

به نوشته دویچه وله، اولین نشانه‌های تلاش آمریکا برای برای این فروپاشی از همین حالا قابل مشاهده است. برای مثال، اگرچه اتحادیه اروپا موافقت کرده است که به تدریج وابستگی خود به انرژی روسیه را کاهش دهد و این اتحادیه واردات گاز طبیعی مایع را تا پایان سال ۲۰۲۶ و گاز از طریق خط لوله را تا پاییز ۲۰۲۷ ممنوع خواهد کرد، مجارستان اعلام کرده است که از این امر خودداری خواهد کرد.

در ماه نوامبر(اذر)، اوربان نخست وزیر مجارستان مجوز معافیت از تحریم‌های ایالات متحده بر واردات نفت و گاز روسیه را از ترامپ دریافت کرد. او گفت که تصمیم اتحادیه اروپا را نمی‌پذیرد و این پرونده را به دادگاه عدالت اروپا خواهد برد. اوربان در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک اخیر با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، اعلام کرد که ترکیه همچنان مسیر انتقال گاز از روسیه به مجارستان را از طریق خط لوله ترک استریم تضمین می کند.

پیش‌بینی هگدوس مدیر صندوق مارشال آلمان نشان می دهد در سال‌های آینده موارد بیشتری از این دست وجود خواهد داشت، زیرا کشورهای عضو از تصمیمات مشترک پیروی نمی‌کنند و در نتیجه به طور فزاینده‌ای جوهره ادغام اروپا را زیر سوال می‌برند.