به گزارش خبرنگار اجتماعی حیات، اخترشناسان به طور سنتی برای تخمین سن خورشید به هلیوسیسم شناسی تکیه می‌کنند، اما تجزیه و تحلیل ارتعاشاتی که از طریق پرتوهای آن منتشر می‌شود، یک مانع بزرگ را آشکار کرده است: فعالیت مغناطیسی خورشید، که یک چرخه ۱۱ ساله را دنبال می‌کند و به نظر می‌رسد که این ارتعاشات اندازه گیری‌ها را مخدوش می‌کند. 

داده‌های شبکه نوسان خورشید بیرمنگام (BISON) و ماموریت SOHO ناسا، که بیش از ۲۶.۵ سال را در بر می‌گیرد، تفاوت ۶.۵ درصدی را در سن خورشید زمانی که در حداقل خورشیدی در مقایسه با حداکثر خورشیدی اندازه‌گیری می‌شود، نشان داد.

این اختلاف، که به تفاوت در فعالیت مغناطیسی خورشید نسبت داده می‌شود، نشان می‌دهد که روش‌های مشابهی که برای اندازه‌گیری سن سایر ستارگان استفاده می‌شوند نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند، به‌ویژه آنهایی که میدان‌های مغناطیسی شدیدتری دارند.

بر اساس یک مقاله تحقیقاتی منتشر شده در مجله Astronomy & Astrophysics، فعالیت مغناطیسی خورشید بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد تحت تأثیر است. در طول دوره‌های فعالیت مغناطیسی بالا، نوسانات در خورشید سیگنال‌هایی را ایجاد می‌کنند که خورشید جوان‌تر از زمانی است که در زمان فعالیت مغناطیسی پایین بوده است.

منبع: ناسا