به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، پانزدهم مردادماه سال 1361 روز انجام عملیات «ثارالله» است که با همکاری ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با هدف آزادسازی چند ارتفاع استراتژیک در محور قصرشیرین، در حوالی پاسگاه‌های پیروزخان و قلعه‌سفید عراق و همچنین به‌منظور تأمین جاده قصرشیرین به سرپل‌ذهاب، اجرا شد و با موفقیت به اهداف خود دست یافت و این محور مهم مواصلاتی در جبهه غرب کشورمان را از دید دشمن خارج و امنیت کامل آن را تامین کرد.

زمینه‌های عملیات و موقعیت منطقه عملیاتی

بعد از عملیات رمضان که در 22 تیر 1361 در منطقه شرق بصره انجام شد، لزوم گسترش توان رزمی و بازسازی یگان‌ها باعث شد اندکی در روال طبیعی جبهه‌ها توقف ایجاد شود تا این نقص با تدابیر جدید برطرف شود. این توقف نوعی تسلیم‌شدن در برابر ارتش عراق تلقی می‌شد. به همین دلیل انجام عملیات محدود در دستور کار قرار گرفت.

این عملیات‌ها باعث می‌شد نیروهای ایرانی اجازه ضربات بیشتر را به ارتش عراق ندهند و درعین‌حال با گرم نگه‌داشتن جو جبهه‌ها، ذهن دشمن را با ضربات پی‌درپی و ایذایی مختل کنند. همچنین با گرفتن تلفات بیشتر از عراقی‌ها و ایجاد خستگی در نیروهایشان، امکان و زمان هر نوع تاکتیک جدید را از آن‌ها بگیرند. بعد از آزادسازی خرمشهر در عملیات بیت‌المقدس (10 اردیبهشت تا 3 خرداد 1361 در غرب رود کارون)، عراقی‌ها به‌ناچار از خاک ایران از جمله قصرشیرین خارج شدند و در ارتفاعات بلند مشرف بر این شهر به‌خصوص در امتداد شمال جاده قصرشیرین ـ سرپل‌ذهاب موضع گرفتند.

آن‌ها از روی این ارتفاعات، نیروهای ایرانی را که از این جاده تردد می‌کردند هدف قرار می‌دادند و تجهیزاتشان را منهدم می‌کردند. دلیل دیگر انجام عملیات ثارالله، آزادسازی این ارتفاعات بود. منطقه عملیاتی ثارالله در شمال و شمال شرقی قصرشیرین و در نوار مرزی ایران و عراق، حد فاصل پاسگاه برار عزیز تا پاسگاه پرویز قرار داشت. از سوی محمد بروجردی، فرمانده سپاه منطقه 7، یکی از نیروهایی که در پاسگاه‌های شمال قصرشیرین و سرپل‌ذهاب به مدت طولانی فعالیت داشت، به‌عنوان مسئول اجرایی این عملیات انتخاب شد. سپس نیروهای بسیجی از استان همدان فراخوانده شده و تحت عنوان گردان ثارالله به کرمانشاه منتقل و پس از 22 روز آموزش در پادگان الله‌اکبر اسلام‌آباد، به پادگان ابوذر سرپل‌ذهاب اعزام شدند.

شرح عملیات

سرانجام، عملیات در روز پانزدهم مرداد 1361 در ساعت 4:30 بامداد با رمز «یاالله یاالله یاالله» آغاز شد. دو گردان از تیپ‌های حمزه و المهدی سپاه پاسداران با پشتیبانی یک گردان تانک از تیپ 2 زرهی سرپل‌ذهاب و یک گردان زرهی از تیپ 2 لشکر 81 ارتش، در این عملیات شرکت داشتند. نیروهای ایران با هدف تأمین جاده قصرشیرین به سرپل ذهاب منطقه قلعه بدرلی تا پیروزخان، با حمله از پنج محور به کمک آتش تانک به عراقی‌ها یورش بردند و توانستند شش ارتفاع مهم (تپه) را از اشغال عراق خارج کنند، اما براثر فشار سنگین آتش عراق، از چهار تپه عقب‌نشینی کردند و در دو تپه دیگر مستقر شدند.

در این عملیات که یک روز طول کشید، جاده قصرشیرین ـ سرپل‌ذهاب نیز از زیر دید و تیر عراقی‌ها بیرون آمد و امنیت آن تأمین شد. علاوه بر آن جاده تدارکاتی عراقی‌ها از پیروزخان به تنگه بیشگان در زیر دید و تیر مستقیم نیروهای خودی قرار گرفت.

آزادی «قصر شیرین» قهرمان؛ شهری که با خاک یکسان شد و جز یک مناره از آن نماند!

شهر قصرشیرین، نخستین شهری بود که به اشغال دشمن بعثی در آمد. استراتژیک بودن این شهر از جهات مختلف به‌ویژه شرایط اقتصادی، حاصل خیز بودن خاک، وجود نخل‌های بلند و همچنین موضوعات مربوط به مسائل نفتی دشمن بعثی را بر این داشت تا با آغاز جنگ تحمیلی در اسرع وقت این شهر را به تصرف خود دربیاورند. شهر قصرشیرین حدود ۱۸۶ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارد و شاید هم به این دلیل بود که این شهر اولین شهری بود که به دست دژخیمان بعثی افتاد.

وجود بلندی‌های مختلف در شهر قصرشیرین و مناطق اطراف آن، اهمیت این شهر را بیش از پیش اثبات می‌کرد و دشمن بعثی با در اختیار داشتن این بلندی‌ها و رصد تحرکات رزمندگان اسلام، شرایط را برای نیروهای خودی سخت و دشوار کرده بود، اما رزمندگان در عملیات‌های مختلف چندین بار برای بازپس‌گیری این شهر اقدام کردند و شرایط طوری بود که درگیری بین رزمندگان با دشمن بعثی در این منطقه تا روزهای پایانی جنگ ادامه داشت.

در حملات ناجوانمردانه رژیم بعث عراق شهرستان مرزی قصرشیرین به طور کامل تخریب شد. دشمن بعثی علاوه بر جنایت‌های مختلف که با هیچ قانون بین‌المللی سازگار نبود، تمام ساختمان‌های اداری و مسکونی را ویران کرد و تنها «مسجد مهدیه» باقی ماند که آن هم به عنوان مقر نیروهای بعثی استفاده می‌شد.

قصرشیرین در دو مرحله آزاد سازی شد که در مرحله اول آن، در روز بیستم فروردین سال ۱۳۶۰ رزمندگان اسلام در یک عملیات منظم و با خلق رشادت‌های بسیار این شهر مرزی را پس از حدود هفت ماه اسارت آزاد کرده و به آغوش وطن باز گرداندند و مرحله دوم نیز در ۱۵ مرداد سال ۱۳۶۱ بود. آزادسازی شهرستان قصرشیرین به این دلیل اهمیت دارد که رزمندگان اسلام بدون هیچ‌گونه تلفاتی، موفق به این مهم شدند و ارتش عراق را از این شهر بیرون کردند.