به گزارش حیات؛ حجت الاسلام محمد علی فیض آبادی کارشناس مذهبی و استاد قرآن در یادداشتی به موضوع شروط مقبولیت نماز و توجه قلبی به این سنت الهی پرداخته است که متن کامل آن در ذیل آمده است.

بسیاری از والدین و مربیان تلاش خود را متمرکز بر نماز خواندن فرزندان و دانش آموزان نموده  و به صرف اینکه شروع به نماز خواندن کنند از آنها راضی بوده و خود را در این اصل موفق می دانند. در حالی که هر نمازی مورد قبول خدای متعال نیست، بلکه منظور خداوند از نماز، نماز مقبول و صحیح است. به همین منظور در قرآن بعضی از نمازها را جزء نمازهای مردود می شمارد. 

۱- نماز سهوی:

"الذین هم عن صلاتهم ساهون"
نماز می‌خواند، گاهی اول وقت و گاهی آخر وقت، گاهی باوضو گاهی بی وضو، گاهی با نشاط گاهی بی نشاط،  گاهی دقت در اوقات شرعی خود نمی کند. 
۲- نماز ریائی:

"الذین هم یرائون" برای ارائه کردن به دیگران. یعنی هدف از نماز نشان دادن شخصیت خود و رفتار و نماز خود فقط به دیگران است آن هم با نیت های غیر الهی 

۳-نماز با کسالت و تنبلی و منافقانه:
"اذا قاموا الی الصلاه قاموا کسالی"
منافقین نماز می خواندند، در بین صفوف مسلمانان قرار می‌گرفتند، اما نمازشان  فقط برای نفاق بود، لذا با حالت کسالت و تنبلی و بی حالی نماز می خواندند .نماز بخشنامه ای، نماز اداری، نماز از ترس دیگران، نماز برای اردو و... مقبول نیست. 

۴- نماز بدون حضور قلب:
نماز در حال خستگی و مستی، خدا درقرآن می فرماید :در زمانی که مست هستید وارد نماز نشوید چون نماز حرف زدن با خداست بدانید با خداوند تبارک و تعالی  چه می‌گویید. 

از دیدگاه الهی فرزند باید نمازی بخواند که علاوه بر صحت مورد قبول خداوند تبارک و تعالی قرار بگیرد.
لذا باید دقت نمود که از اوان آموزش نماز، ویژگی‌ها و شرایط آن هم مطرح بشود تا فرزند نماز مقبول بخواند.

نماز مقبول نمازی است که:
خاشعانه باشد، دائمی باشد، با آداب باشد، با حضور قلب باشد تا بتواند بر روح و جان انسان تاثیر بگذارد.