به گزارش خبرگزاری حیات؛ استاد شهید مطهری با تأسی از رهبران الهی، علاوه بر تقید به نماز اول وقت و تشویق دیگران به برگزاری نماز اول وقت، اهمیت فوق العاده ای برای آداب نماز که حضور قلب، خشوع و نشاط از جمله آن است، قایل بود. همسر استاد در این باره می گوید: استاد مطهری با لباس خانه نماز نمی خواند. حتی برای نماز صبح لباس می پوشید، عمامه بر سر می گذاشت و خودش را برای نماز، آراسته و آماده می کرد. این حالت آمادگی قبل از نماز مسلماً تأثیر بسزایی دارد. مناجات و نمازهای شب استاد مطهری حالت ویژه ای داشت. سروش نیمه شب او هنگام نماز شب این بود که: نخوابید، شیطان خوشحال می شود. مقام معظم رهبری می فرماید: ایشان هنگامی که به مشهد آمدند، گاهی اوقات به منزل ما وارد می شدند؛ البته ایشان در مشهد آشنا داشتند و جا و مکان هم داشتند، منتهی به خاطر علاقه ای که من به ایشان داشتم و خودشان هم این علاقه را می دانستند، مستقیماً به منزل ما می‌آمدند. اتاقی که ایشان شب‌ها می خوابیدند، با یک در فاصله داشت با اتاقی که من شب می خوابیدم. ایشان همیشه مقید بود به خواندن قرآن نیمه شب صدای ایشان را می شنیدم که در هنگام تهجد و نماز شب خواندن گریه می کردند. البته، نماز شب خوان زیاد داریم اما نماز شب خوانی که در آن نیمه شب با آن حال اشک بریزد و گریه کند، کم داریم. در جای دیگر می فرمایند: "این مرد نیمه شب، تهجد با آه و ناله داشت، نماز شب می خواند و گریه می‌کرد، به طوری که صدای گریه و مناجات او افراد را از خواب بیدار می کرد... اتاق ایشان وضعیت خاصی داشت." یک « ا... » بود که با نئون سبز یا این شب نماها نوشته شده بود و فقط در شب جلوه داشت و مشخص می کرد که استاد همان نیمه شب ها که مشغول ذکر خدا هستند و ذهنشان هم به یاد خداست، می خواهد از همه حواس خود نیز استفاده کند.