به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید محمدرضا قاقازانی، بیست و نهم دی ماه سال ۱۳۴۳، در شهر قزوین به دنیا آمد، پدرش محمود آقا، عطار بود و مادرش بهجت نام داشت و تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. این شهید بزرگوار به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت، هجدهم اسفند ماه سال ۱۳۶۳، در هورالهویزه بر اثر اصابت ترکش به شکم و کمر، شهید شد، مزار مطهرش در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد و برادرش علی به شهادت رسیده است.
 
 در متن وصیتنامه شهید محمدرضا قاقازانی آمده است:
 
 «من دوست ندارم بعد از مرگم کسی برای من ناراحت باشد؛ بلکه دوست دارم به جای عزا، برایم جشن بگیرند و در آن حدی نیستم که کوچکترین اشکی برایم ریخته شود؛ چون هر کس روزی به دنیایی دیگر سفر میکند و ما در این دنیا حکم مسافر را داریم.
 
 و نیز باید بگویم که کسی به من بدی نکرده است و من از همه راضی هستم و اگر من باعث ناراحتی کسی شدم، میخواهم مرا ببخشد و از دوستانم که نتوانستم دوست خوبی برای آنها باشم، معذرت میخواهم و امیدوارم همگی در زندگی موفق باشند.
 
 در ضمن من کسی نیستم که بخواهم به مردم پیامی بدهم؛ اما تنها خواهش من این است که دست از اطاعت امام بر ندارند و جلوی ظلم و ستم را هر کجا که باشد، بگیرند و عدل را در آنجا برقرار کنند و برای پایداری اسلام کوشا باشند.»
  
یک شهید، یک درس؛
دوست دارم به جای عزا برایم جشن بگیرند
            در متن وصیتنامه شهید محمدرضا قاقازانی آمده است:«من دوست ندارم بعد از مرگم کسی برای من ناراحت باشد؛ بلکه دوست دارم به جای عزا، برایم جشن بگیرند و در آن حدی نیستم که کوچکترین اشکی برایم ریخته شود.»
            
                                        
                                        
                                        
                                        
                                        
نظر شما