به گزارش حیات طیبه، امین قائمی امیری متولد سال 1382 فرزند جانباز 25 درصد روحالله قائمی امیری در شهر بابل است. وی حائز رتبه 54 کشوری ، 21 منطقه 2 و رتبه 3 سهمیه ایثارگران در کنکور رشته علوم تجربی سال 1400 است. در حال حاضر در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل مشغول به تحصیل میباشد.
فضای علمی در دوران کودکی
امین قائمی امیری گفت: مهمترین انگیزهای که باعث شد رشته علوم تجربی را انتخاب کنم پدرم بود، زیرا او پزشک است و سبب شد از دوران کودکی در یک فضای علمی قرار بگیرم و به سمت علم و دانش حرکت کنم. شغل پزشکی بسیار با ارزش و مقدس است. از دوران ابتدایی، مباحث پایه رشته پزشکی را مطالعه میکردم و در دوران راهنمایی و دبیرستان بهدلیل آنکه شناخت بیشتری نسبت به رشته علوم تجربی پیدا کردم علاقهام دوبرابر شد. با شناختی که از خود دارم میدانم در رشته پزشکی موفق خواهم بود و میتوانم درآینده فرد مفیدی برای جامعه باشم.
حفظ آرامش در دوران تحصیل
این دانشجوی نمونه در ادامه بیان کرد: کنکور پدیدهای است که سطح علمی فرد را مورد سنجش و مدیریت قرار میدهد. در سه سال کنکور سعی کردم از حواشی دوری کنم و سبک زندگیام را تغییر دهم. برای اینکه به موفقیت برسم درس را مهمترین برنامه زندگیام قرار دادم، تا بتوانم به موفقیت برسم. با توجه به شرایط خاصی که کرونا در سال 1400 به وجود آورد، کلاسها غیرحضوری برگزار شدند و همه دانشآموزان از این موضوع لطمه خوردن. لطف خداوند را عامل اصلی موفقیتم درکنکور میدانم زیرا کمک کرد که آرامشم را در طول سال تحصیلی و سرجلسه کنکور حفظ کنم.
اعتماد و نظارت دلسوزانه خانواده
وی افزود: خانوادهام در تمام مراحل زندگی از لحاظ مالی و معنوی حامی من بودند، که بخش معنوی آن بسیار حائز اهمیت است. زیرا شرایط تحصیل را برایم مهیا کردند. پدر و مادرم با اعتماد و نظارت دلسوزانه به تمامی فعالیتهایم مانند چراغی بودند که راه را برایم هموار میکردند. عامل دیگر دبیران و کادر مدرسه ام در دبیرستان شهید بهشتی بابل بود، که با وجود شرایط کرونا همیشه تلاش و حمایت میکردند که کمبودی احساس نکنم، قطعا لطف این عزیزان موثر بود که بتوانم به نتیجه مثبت برسم. همچنین برنامهریزی درست و منظمی که در طول این سه سال داشتم باعث موفقیتم در کنکور شد.
کیفیت و پایدار بودن مطالعه
امین قائمی امیری در ادامه عنوان کرد: برای یک مطالعه ایدهآل در طول روز باید حواسمان به نکاتی باشد که موجب اتلاف وقت نشود و بتوانیم به طور جدی مطالعه را پیش ببریم. کیفیت و پایدار بودن مطالعه به پیشبرد مباحث کمک میکند، مطالعه را نباید از نظر ساعت بررسی کنیم بلکه باید آن را ازجهت پیشرفتی که طول آن روز داشتیم بسنجیم و سعی کنیم اگر ساعت مطالعهمان در طول روز کم است بازدهی مفیدی داشته باشد. با برنامهریزی درست میتوانید میان اهداف کوتاهمدت و بلندمدت تعادل برقرار و کارها را بر اساس اهمیتی که برایتان دارد اولویتبندی کنید. میانگین ساعت مطالعه من در روزهایی که مدرسه بودم 6 ساعت و در روزهای تعطیل 10 ساعت بود.
دبیرستان شهید بهشتی بابل
وی تصحیح کرد: در کلاسهای تقویتی شرکت نمیکردم زیرا اتلاف وقت زیادی داشت. اگر فرد بتواند خودش نیازش را برطرف کند و برنامهاش را تنظیم کند به نتیجه بهتری میرسد. در طول دوران تحصیل یکبار سال یازدهم برای درس فیزیک به کلاس تقویتی رفتم که آن هم با یکی از دبیران عالی دبیرستان شهید بهشی بابل بود. همچنین سال دوازدهم نقاط ضعف خود را با کمک 5 نفر از دوستانم که در سه سال دبیرستان با هم بودیم به نقاط قوت تبدیل کردم و بدون هیچ چشمداشتی به یکدیگر کمک میکردیم. با استفاده از شبکههای اجتماعی کنترل شده ارتباط و تبادل علمی زیادی داشتیم که از نظر روحی و علمی بسیار برای من ارزشمند بود و سبب شد ذهنم آماده بماند. زیرا فرد زمانیکه چند نفر را مانند خودش ببیند به تلاشش ادامه میدهد و میتواند به خروجی مطلوبی برسد.
تکیه نکردن به سهمیه ایثارگری
این دانشجوی نمونه عنوان کرد: من در دوران دبیرستان و قبل از برگزاری کنکور اصلا به استفاده کردن از سهمیه ایثارگری توجهی نمیکردم. تلاش من مانند سایر دانشآموزان عادی بود که میخواهند در آزمون شرکت کنند و به هیچ وجه به آن تکیه نکردم. با زدن سهمیه در کنکور تلاشم دو برابر شد زیرا با توجه به تلاشی که در طول سه سال دبیرستان داشتم برایم مهم بود که به نتیجه مورد نظر خود برسم. نباید با متوسل شدن به سهمیه تلاش خود را از بین ببریم.
امین قائمی امیری در پایان گفتگو تصریح کرد: در آزمون های آزمایشی که شرکت میکردم جهش مثبتی داشتم و باعث شد تلاش خود را بیشتر کنم. به فرزندان شاهد و ایثارگر توصیه میکنم اگر در کنکور از سهمیه ایثارگری استفاده میکنند توجهی به آن نداشته باشند و طوری تلاش کنند که انگار این سهیمه را ندارند. شیرینی رسیدن به هدف زمانی دوچندان میشود که فرد برای رسیدن به آن بجنگد. قطعا این تلاشهای مداوم در ادامه راه، سکویی می شود که مسیرهای دیگر را با تلاش و قدرت پیش ببریم.
انتهای پیام/