رئوف آذری متولد سردشت، کار‌شناس ارشد مدیریت آموزشی، مدرس سابق دانشگاه‌های آزاد اسلامی واحد مهاباد و پیام نور سردشت و فعال صلح در گفت و گو با پایگاه خبری حیات اظهار داشت: روزهای غم انگیز بمباران شیمیایی سردشت را به خوبی به یاد دارم هر چند در لحظه بمباران در خارج از سردشت و مشغول بازهای کودکانه بودم ولی بعد از باخبر شدن از بمباران به اتفاق دایی ام که مینی بوس داشت مردم زیادی را از شهر خارج کردیم و به چشمه ها و رودخانه های اطراف رساندیم تا با شستشوی بدن عوارض و ضایعات ناشی از بمب های شیمیایی را کاهش دهند ولی پدرم از کسانی بود که چشمانش اسیب دید خیلی از مردم شهر با توجه به این که اصلا نمی دانستند بمب شیمیایی دیگر چیست به جای رفتن به ارتفاعات طبق معمول وقتی صدای غرش هواپیماها و بمب را شنیدند به زیرزمین های خانه ها پناه بردند غافل از این که بدترین جا را برای حفظ جانشان انتخاب کرده اند. ان ها نمی دانستند اصلا بوی سیری که بعد از انفجار بمب ها و پخش دود زردرنگ حاصل از ان در هوا پخش شده بوی مرگ است.
دیدن شهر و مردمی که هر کدام جایی از بدنشان در مواجهه با بمب تاول زده یا سوخته بود دردناک، تلخ و غم انگیز بود من ان روزها را خوب به خاطر دارم دیدم چگونه همشهری هایم درد و رنج طاقت فرسایی را تحمل کردند و برخی از ان ها هنوز نیز با این درد زندگی می کنند از همان روزها از جنگ متنفر بود. بخشی از کودکی و نوجوانیم را با جنگ گذراندم مقاوم شدم ولی نمی توانم سختی اوارگان و مهاجران و صدمه دیگان از جنگ را فراموش کنم.
از سال 87 که اولین مراسم سالگرد بمباران شیمیایی سردشت برگزار شد و من یکی از مسئولان برگزاری بودم تصمیم گرفتم فعالیت هایم را به سویی سوق دهم که باعث گسترش صلح و مهربانی شود. من از کودکی مهر و ایثار را از مادرم اموخته بودم زمانی که تاکید می کرد همیشه از میوه های باغمان برای همسایه ها هم بچینم.
از همان سال ها احساس کردم باید ایثار و مهربانی و گذشت را از خود و خانواده خود شروع کنم و این کار را با جدیت دنبال کردم.
اکنون به کمک دوستانی که ان ها نیز در همین مسیر فعالیت می کنند کلاس های سبز در 5 سطح راه اندازی کرده ایم اشتی با خود، اشتی با خدا، اشتی با همنوعان، اشتی با طبیعت و اشتی با کتاب.
بمباران شیمیایی سردشت خیلی ها از عزیزان ما را گرفت پدر و عموی همسرم نیز در همان روز به شهادت رسیدند اما ما ماندیم تا نگذاریم ان روزهای غم انگیز و زجراور تکرار شود. ما مردم فداکار، مهربان و صلح دوستی هستیم و می خواهیم این را به دیگران نیز اثبات کنیم. صلح، ایثار و مهربانی زخم های ناشی از بمب های شیمیایی را بهبود می دهد.
