«حیات» گزارش می‌دهد؛

«بهار»؛ شاعری که شعرش نبض حیات یک ملت بود

«از زندگی‌ نترسید. معنا و جوهر حیات را شناخت. در دوران‌هایی از عمر خویش این موهبت را یافت که از گفتن «نه» نهراسد. در گفته‌ها و نوشته‌هایش مردم مظلوم سرزمینش را از یاد نبرد…»، این سخن استاد زنده‌یاد «اسلامی ندوشن» است در وصف واپسین قله سخن کهن فارسی و آخرین وارث شاعران سلف، که سخنش را وقف آزادی وطن و مردم خویش کرد: استاد «ملک الشعراء بهار»