به گزارش پایگاه خبری حیات، انگلیس روباه پیری که تاریخش پر است از حیله، نفاق و دخالت در امور کشورهای دیگر، بار دیگر نقاب از چهره واقعی خود برداشت و ثابت کرد که سیاستِ ناجوانمردانه «تفرقه بینداز و حکومت کن» همچنان ستون اصلی تفکر این امپراتوری پنهان است. بازداشت عجولانه و مشکوک چند شهروند ایرانی به بهانه‌ی نخ‌نمای «مبارزه با تروریسم» در روزهای اخیر، دقیقا همان نسخه‌ی قدیمی‌ای است که انگلیس همیشه پیچیده تا ظاهراً دست‌های خود را پاک نشان دهد، اما با پشت پرده‌ای پر از دسیسه مشغول به کار باشد.
ایران و ایرانی بارها شاهد چنین رفتارهای خصمانه از سوی انگلیس بوده است. به یاد داشته باشیم که این کشور، از زمان استعمارگانگی‌اش تا امروز، هیچ‌گاه فرصت دست‌اندازی، آشوب‌آفرینی و گرفتارسازی ملت‌ها را از دست نداده است. آنها همیشه زخم می‌زنند و پنهان می‌شوند؛ بازداشت شهروندان ایرانی هم از همین جنس است. بهانه شکست‌خورده‌ای به‌نام تروریسم، آن‌هم در شرایطی که خود انگلیس یکی از خالقان اصلی همین تروریسم مدرن است، چیزی نیست جز ادامه‌ی بازی شطرنجِ کثیف انگلیس برای به‌هم‌ریختن معادلات بین‌المللی.
هدف ایجاد ایران هراسی در شرایط حساس بین‌المللی است
بیایید به نقش تاریخی انگلیس در خاورمیانه نیم‌نگاهی بیندازیم؛ از فروپاشی امپراتوری عثمانی و ایجاد زخم فلسطین، تا حمایت از رژیم‌های استبدادی خلیج فارس و حتی تولید چرخه بحران‌هایی، چون داعش. آیا این کافی نیست که بفهمیم بزرگ‌ترین صادرکننده بی‌ثباتی به جهان فقط یک کشور است و آن هم انگلیس؟ صدای لندن همیشه با نجوا همراه بوده؛ آبی که گل‌آلود می‌کند برای ماهی‌گیری و سیاستی که نه از انسانیت بویی دارد، نه از صداقت دیپلماتیک.
انگلیس مثل همیشه، در این لحظات حساس که ایران درگیر مسائل منطقه‌ای است و قدرتمندتر از همیشه در برابر فشار غرب ایستاده، بازهم همان روش‌های قدیمی خود را اجرا کرده است؛ «اتهام‌زنی»، «هراساندن از ایران»، و در نهایت بازی رسانه‌ای برای بر هم زدن افکار عمومی. این‌بار هدف مشخص است؛ ایجاد فشار بیشتر بر ایران در کنار متحد سرسختش، آمریکا، تا شاید بتواند از این بحران‌سازی‌های جعلی، اهرم فشاری در مذاکرات و حتی توافقات جهانی بسازد.
چرا هیچ اسمی از انگلیس نیست؟
سؤال بزرگ همینجاست؛ چرا همیشه انگلیس بی‌صدا وارد صحنه می‌شود، زمینه‌ساز آشوب‌ها و درگیری‌ها می‌شود، ولی خودش را کنار می‌کشد؟ چرا هیچ‌کس امروز نمی‌پرسد چگونه کشوری که بیش از یک قرن رهبری تروریسمِ دولتی را در جهان بر عهده داشته، ناگهان مدعی مبارزه با همان تروریسم شده است؟ مگر غیر از این است که گروه‌های افراطی و تروریستی در منطقه‌ی ما، ساخته و پرداخته‌ی سیاست‌های غارتگرانه و مزورانه‌ی لندن بوده‌اند؟
رفتار اخیر پلیس انگلیس که به سرعت پنج ایرانی را با اتهاماتی مبهم بازداشت می‌کند و پس از چند روز اعلام می‌شود که سه ایرانی دیگر هم به جرم «تروریسم» بازداشت شده‌اند، چیزی نیست جز همان نمایش‌های همیشگی لندن. آنها می‌خواهند افکار عمومی را منحرف کنند، فضاسازی کنند و هویت مردمانی که شرافتشان در تمدن، فرهنگ و مقاومت ریشه دارد را خدشه‌دار کنند. این روش‌ها شاید در قرون گذشته مؤثر بود، اما امروز جهان می‌داند که این کشور هزارچهره، جز دروغ و خیانت چیزی ارائه نداده است.
حالا بیایید ببینیم، انگلیس چرا دقیقا در این زمان دست به چنین نمایشی زده است؟ جهان در حال عبور از دورانی مهم است؛ ایران دست برتر در معادلات منطقه‌ای دارد، جهان شاهد افول قدرت آمریکا است، و کشورهای مستقل یکی پس از دیگری از زیر سلطه استعمار نوین غربی سر برمی‌آورند. اما انگلیس، که سال‌ها نقش نوکر وفادار آمریکا را بازی کرده، نمی‌تواند تحمل کند که ایران به قدرتی تبدیل شود که حتی صدای مقاومتش در اروپا هم شنیده شود. برای همین، مثل همیشه، وقتش رسیده بود که دوباره پای «تفرقه» و «بحران مصنوعی» را به میان بکشد.
سیاست انگلیس راندن جامعه‌ی جهانی به سمت ترس و وحشت از ایران، چیزی نیست که تازه باشد. از رسانه‌هایشان گرفته تا محفل‌های سیاسی‌شان، همه یک هدف دارند: تجزیه دنیا به دو قطب «ما» و «دیگران». آنها همیشه خواسته‌اند ایران را به عنوان دشمن معرفی کنند؛ اما خودشان، به تعبیر ساده «شیطان در لباس فرشته» هستند.
انگلیس هیچ تغییری نکرده است
این نکته را هم نباید فراموش کرد که این بازداشت‌ها نه از سوی یک دستگاه مستقل قضایی، بلکه توسط یگان ضدتروریسم انگلیس صورت گرفته است؛ واحدی که سابقه‌اش پر است از پرونده‌سازی و رفتارهای شرم‌آور برای قربانی کردن افراد بی‌گناه. حالا از خودمان بپرسیم، کشوری که خود به تأسیس سیستم‌های افراطی مثل القاعده کمک کرده، چطور می‌خواهد مدعیِ برقراری امنیت شود؟ آیا این تناقض نیست که انگلیس، که خودش مهد سیاست‌های استثماری و خشونت‌های سیستماتیک بوده، دیگران را متهم به تروریسم کند؟
بازی لندن چیزی نیست جز تلاش برای افزایش فشار بر ایران تا شاید با این نمایش‌های رقت‌انگیز بتوانند راهی برای ضعف در برابر مذاکرات یا باج‌گیری پیدا کنند. اما آنها نمی‌دانند که سال‌هاست ایران این تاکتیک‌ها را خوانده است؛ جمهوری اسلامی از نهضت‌های ضد استعماری و مقاومت خود گذشته‌ای درخشان دارد و هیچ‌گاه تسلیم فشارها نمی‌شود. در برابر چنین اقدامات خبیثانه‌ای، تنها پاسخ مقتدرانه است که می‌تواند چهره واقعی آنها را به جهان نشان دهد.
مشخص است که انگلیس امروز، همان انگلیس دیروز است؛ همان کشوری که وقتی ملت‌ها رو به استقلال حرکت می‌کنند، پشت‌صحنه نقشه می‌چیند و وقتی نمی‌تواند کار را مستقیم پیش ببرد، به جنگ روانی و دستگیری‌های مشکوک روی می‌آورد. اما این رفتارها نمی‌تواند ماهیت شکست‌خورده‌ی نظام سلطه را پوشش دهد. ایران همیشه ایستاده و این‌بار هم ایستادگی‌اش نشان خواهد داد که سیاست استعماری “تفرقه بینداز و حکومت کن”، دیگر جوابگو نیست. دوران روباه پیر به پایان رسیده؛ و بهتر است این کشور، از صحنه بین‌المللی با همان ننگی که بر سر در تاریخش حک شده، محو شود.
منبع؛ آنا
نظر شما