محمد درویش، کارشناس محیط زیست و رئیس کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو، در گفتگو با خبرنگار اجتماعی حیات، در رابطه با مهمترین وظایف سازمان حفاظت از محیط زیست در همکاری با سایر نهادها، گفت: یکی از مشکلاتی که همواره دولت‌ها با سازمان حفاظت از محیط زیست داشته‌اند، این بوده که دولت‌ها احساس می‌کردند، سازمان محیط زیست یا سازمان منابع طبیعی مزاحم طرح‌های توسعه‌ای کشور هستند و چرخ توسعه را کُند می‌کنند. این سازمان به بهانه ملاحظات، آموزه‌ها و هنجارهای محیط زیستی جلوی اجرای برخی از طرح‌های عمرانی، جاده‌سازی‌ها، فعالیت‌های معدنی، سدسازی‌ها، استقرار پالایشگاه‌ها و... را گرفته‌اند.

وی در ادامه با اشاره به صحبت‌های اخیر رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست در رابطه با «تصویری هولناک از وضعیت محیط‌زیست سرزمین‌مان ایران! که اگر توافق‌سازی در سطوح بالای سیاست‌گذاری صورت نگیرد، با مسائل حل نشده کنونی به می‌تواند به بروز بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و بوم‌شناختی منجر شوند»، افزود: خانم شینا انصاری، با گفتن این جملات این پیام را می‌رساند که ما باید به یک زبان مشترکی برسیم و بگوییم که رعایت هنجارهای محیط زیستی نه فقط به سود سازمان متبوعش است، بلکه به سود تک تک شهروندان و آینده ایران خواهد بود.

این کنشگر محیط زیست، با اشاره به اینکه اگر محیط زیست تخریب و منابع طبیعی سوزانده و خشک شوند، عملاً سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی هم سود قابل توجهی نخواهد داشت، افزود: مصداق بارز این موضوع را می‌توان در حوزه دریاچه ارومیه مشاهده کرد که با عدم رعایت ملاحظات محیط زیستی و توسعه بی‌رویه اراضی کشاورزی، عملاً کاری کردیم که نرخ مهاجرت، بیماری‌ها، نارضایتی و... افزایش پیدا کند. در هورالعظیم خوزستان همین اتفاق افتاده، در عسلویه، بختگان، اشک و ارژن در استان فارس، در منطقه پایا به رودخانه هلیل رود در منطقه جیرفت، در پایان رودخانه اترک و گرگان‌رود در دشت ترکمن صحرا و با خشک شدن آلماگل، آلاگل و آجی گل همین اتفاق افتاده است.

وی افزود: در بسیاری دیگر از مناطق ما با نابودی تالاب‌ها، محیط زیست‌مان، جنگل‌های‌مان، عملاً نه تنها دستاوردهای ملموس اقتصادی بدست نیاوردیم، بلکه مجبور شدیم بودجه‌های قابل توجهی برای تعدیل آن خسارت‌های محیط زیستی هزینه کنیم که نمونه بارز آن همین ستاد احیای دریاچه ارومیه است که بیش از یک و نیم میلیارد دلار تاکنون هزینه شده که بتوانند بخشی از مشکلاتی را که خودمان ایجاد کردیم، را برطرف کنیم.

درویش تصریح کرد: همچنین منظور خانم انصاری این است که ما باید ترس حاکمیت را از رعایت هنجارهای محیط زیستی کاهش دهیم، باید با ادبیاتی صحبت کنیم که مشخص شود محیط زیست می‌تواند یار قابل اعتماد توسعه باشد، حتی رعایت قوانین محیط زیستی می‌تواند، بازارهای اشتغال جدیدی را ایجاد کند. مثلاً سوق پیدا کردن به سمت جایگزینی نیروگاه‌های خورشیدی، نیروگاه‌های بادی، زمین گرمایی، جذر و مدی، به جای نیروگاه‌های حرارتی، سیکل ترکیبی، سدهای برق آبی و... یکی از مصداق‌های بارز این واقعیت است که هم می‌تواند ناترازی ما را در حوزه انرژی کاهش دهد، هم می‌تواند ما را نگران مصرف مازوت نکند. از سوی دیگر قادر است که ایران را به یک کشور صادرکننده انرژی تبدیل کند.

وی با اشاره اینکه در برنامه هفتم برای اولین بار دولت موظف شده که ۱۵ هزار مگاوات برق از طریق خورشید، استحصال کند که این موضوع قادر است که برگ برنده فعالان محیط زیستی و همه کسانی که ایران را دوست دارند لقب بگیرد، افزود: توسعه گردشگری واقعی سلامت محور، باز هم یکی دیگر از کارکردهایی است که یک معادله برد-برد را برای ایران تعریف می‌کند.

این کنشگر محیط زیست، همچنین گفت: سازمان محیط زیست باید قوانین بازی خود را به سرعت دیکته کند. آنها باید بگویند که بر اساس اصول سرزمین و توانمندی‌های اکولوژیکی ایران، اصولاً چه توسعه‌ای، در چه مکانی می‌تواند هم به نفع محیط زیست باشد و هم به سود اقتصاد کشور، هم تورم را مهار کند و هم نگرانی‌های ما را از جهان گرمایی و تغییر اقلیم کاهش بدهد.