به گزارش اجتماعی حیات، مهارت‌های زندگی عبارت‌اند از توانایی‌هایی که منجر به ارتقای بهداشت روانی افراد، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سالم در افراد و سطح جامعه می‌گردند. در گذشته که خانواده‌ها گسترده بودند و میزان تعاملات و روابط انسان‌ها مخصوصاً کودکان با دیگران بیشتر بود.
یادگیری مهارت‌های زندگی مانند رقابت کردن، دوست‌یابی، قدرت برقراری ارتباط و تعامل با بقیه و سایر مهارت‌های لازم در زندگی به‌صورت خودجوش اتفاق می‌افتاد و از نسلی به نسل بعدی انتقال می‌‍‌یافت، کودکان از همان ابتدا یاد می‌گرفتند به اصطلاح گلیم خود را از آب بیرون بکشند، پوشش حمایتی خانواده گسترده و برقراری ارتباط با همسالان (بچه‌های محله) به شکل خودجوش مهارت‌های لازم برای داشتن زندگی سالم و داشتن روابط موفق با دیگران را به کودک می‌آموخت.
کودک، در این بازی‌های کودکانه و بودن در کنار خانواده‌ای بزرگ رقابت کردن، دوستی و اینکه چگونه با تنظیم هیجانات خودش بتواند در ارتباط با سایرین بماند و از خود محافظت کند و سایر مهارت‌های لازم را یاد می‌گرفت.
حال که خانواده‌ها تعاملات کمتری را با سایر اعضای‌فامیل تجربه می‌کنند و کودکان به دلیل اشتغال والدین وقت کمتری با آن‌ها می‌گذرانند این خلأ و نبود یادگیری به شیوه‌ی گذشته، در جوامع پیشرفته به خوبی دیده شده و آن‌ها این آموزش‌ها را به نهادهای رسمی سپرده‌اند. نهادهایی که از همان ابتدای کودکی تا بزرگسالی با توجه به پیچیدگی زندگی عصر حاضر، آموزش‌های لازم برای داشتن زندگی سالم و توانمندسازی انسان‌ها برای برقرای ارتباط سالم با سایرین و بهزیستی انسان‌ها را بر عهده گرفته‌اند.
آموزش مهارت‌های زندگی با حضور در مهد کودک از همان سنین پایین و بعد ادامه آموزش‌ها متناسب با سن کودک و نوجوان در مدرسه، دانشگاه و آموزش‌های لازم پیش از ازدواج و پس از آن برای زوجین به منظور برقراری روابط سالم و امثال این آموزش‌ها در جوامع پیشرفته، به نهدهای رسمی سپرده شده و به خوبی اجرا می‌شوند.
پس با توجه به مطالب ذکر شده و کافی نبودن یا عدم وجود یادگیری به شیوه‌ی خودجوش گذشته، یادگیری مهارت‌های لازم برای برخورداری از زندگی سالم و بهزیستی مخصوصاً از همان سنین کودکی بسیار لازم و ضروری است و متأسفانه نبود این آموزش‌ها در نظام آموزش و پرورش ما به‌خوبی احساس می‌شود، در نظام آموزش و پرورش کشورمان فقط بر یادگیری علوم و درس‌هایی تأکید می‌شود که به هیچ وجه ضامن رشد سالم و توانمندسازی انسان‌ها و بهزیستی آن‌ها است.
نظر شما