به گزارش گروه فرهنگی حیات؛ از اداره کل روابط عمومی و اطلاع رسانی، در پیام تسلیت سیدرضا صالحی‌امیری آمده است: جامعه‌ی فرهنگی ایران سوگوار غزلسرای شهیر استاد محمدعلی بهمنی است. شاعری که بیش از شش دهه از عشق گفت و جز مردم‌داری و ایران‌دوستی مسیری نپیمود.

فقدان او که خود میراثی گران‌بها از تغزل و کلمه بود را به اهالی ادب و فرهنگ ایران‌زمین، خصوصا مردم خون‌گرم کرانه‌ خلیج‌فارس، که او چندین دهه از شاعرانگی‌اش را در جوار آن آبی زلال سرود، تسلیت می‌گویم.

ای تو با لهجه‌ خورشید سراینده‌ ما

ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم.

 محمدعلی بهمنی متولد سال ۱۳۲۱ در دزفول بود و شامگاه نهم شهریور در پی عارضه مغزی در ۸۲ سالگی از دنیا رفت. «باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفترهای شعر او هستند.