به گزارش خبرنگار ارتباطات حیات؛ یک شرکت دانش‌بنیان حدود ۱۰ سال پیش به عنوان پیشگام در زمینه دانش فنی و فناوری نانوگاز، فعالیتی را در حوزه حباب‌های ریز آغاز کرد. آنها با توجه به ویژگی‌هایی که این حباب‌های ریز می‌توانستند در صنایع مختلف ایجاد کنند، به تحقیق و فعالیت در این زمینه علاقه‌مند شدند و اهمیت این حباب‌های ریز به مرور بیشتر شد و یافته‌ها نشان داد هرچه اندازه قطر این حباب‌ها کاهش یابد، به همان میزان، کارایی این حباب‌ها در صنایع مختلف افزایش می‌یابد.
«خوشبختانه ما در ابتدای کار به دانش فنی تولید حباب‌های میکرونی دست یافتیم و در گذر زمان توانستیم به دانش فنی حباب‌های ریز یعنی ریزتر از میکرون که در مقیاس نانو بود، دست پیدا کنیم و در مرحله بعدی، توانستیم به دانش فنی نانوحباب‌ها برسیم. زمانی که حرف از نانوحباب می‌شود، حباب‌هایی مدنظر است که ابعاد آنها زیر ۲۰۰ نانومتر باشد.» این سخنی است که عارف دادگستر، مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان در حوزه نانوحباب در گفتگو با «حیات» می‌گوید و معتقد است: «زمانی که بتوان کیفیت آب و میزان اکسیژن محلول در آب را به طور همزمان تامین کرد، می‌توان در واحد سطح ماهی بیشتری را پرورش داد که مزایای اقتصادی بسیار خوبی را برای پرورش‌دهنده‌ها داشته باشد.» متن کامل گفتگوی «حیات» با عارف دادگستر، تولیدکننده دستگاه تزریق نانوحباب را در ادامه می‌خوانید.
نانوحباب‌ها چگونه به مزارع پرورش ماهی راه یافتند؟
نانوحباب در حوزه آبزی‌پروری به دو روش وارد شد. نخست؛ بخش بهبود کیفیت آب یا کنترل سلامت آب که در مزارع پرورش آبزیان بسیار مهم است؛ چراکه اگر از آلودگی هرچند کوچک در این مزارع غفلت شود و آلودگی به مزارع سرایت کند، خسارات جبران‌ناپذیری را ایجاد خواهد کرد. دوم؛ تامین اکسیژن مکفی حوضچه‌های پرورش ماهی است؛ به طوری که اگر شما با فناوری نانوحباب بتوانید اکسیژن این مزارع را به بهترین نحو، تامین کنید، می‌توانید تولید آبزیان را ۳ برابر کنید.
چه تجهیزاتی برای تزریق نانوحباب به مزارع پرورش ماهی نیاز است؟
سامانه‌های «نانواکسیژن» به منظور تامین اکسیژن مزارع پرورش ماهی و سامانه‌های «نانوازن» به منظور تامین ایمنی زیستی یا سلامت آب طراحی و تولید شده‌اند. مزارع پرورش آبزیان می‌توانند این تجهیزات را در مجموعه خود مستقر کرده و با استفاده از این تجهیزات، سلامت آب و اکسیژن کافی در استخرها را فراهم کنند. این تجهیزات و سامانه‌ها ساخت داخل و متعلق به شرکت نانوحباب انرژی است.
چه سازمان‌هایی برای استفاده از این فناوری پیشقدم شدند؟
پروژه‌ای را در همین زمینه دو سال قبل با نظارت ستاد توسعه فناوری نانو و سازمان شیلات اجرا کردیم و به نتایج رضایت‌بخشی رسیدیم. همکاری ما با سازمان شیلات و ستاد نانو همچنان ادامه دارد تا بتوانیم به چشم‌اندازی که وزارت جهاد کشاورزی در بخش افزایش تولید آبزیان و امنیت غذایی در این سبد تعریف کرده، دست پیدا کنیم.
فناوری نانواکسیژن علاوه بر مزارع پرورش ماهی در چه حوزه دیگری به کار می‌رود؟
تزریق نانواکسیژن به آب آبیاری مزارع کشاورزی باعث کاهش پاتوژن‌ها و عوامل بیماری‌زا در آب می‌شود. همچنین اکسیژن کافی در چنین آبی، قطعا می‌تواند به سلامت ریشه گیاه، کمک جدی کند. زمانی که ریشه گیاه سالم‌تر باشد، جذب مواد مغذی از آب آبیاری توسط گیاه افزایش خواهد یافت که در نهایت منجر به افزایش تولید و افزایش کیفیت محصولات تولیدی و افزایش بهره‌وری در حوزه کشاورزی خواهد شد.
فناوری نانواکسیژن در مزارع ایران استفاده می‌شود؟
این فناوری در حال حاضر در گلخانه‌های پرورش صیفی‌جات و سبزیجات مورد استقبال قرار گرفته است. همچنین، استفاده از این فناوری برای آبیاری زمین‌های زراعی باعث باروری خاک کشاورزی و به تبع، افزایش تناژ تولید و کیفیت محصولات زراعی می‌شود.
ایران چه جایگاهی در جهان در فناوری نانوحباب دارد؟
خاستگاه فناوری نانوحباب، ژاپن است. فناوری نانوحباب ۲۰ سال پیش در ژاپن مطرح شد و ۱۰ سال پیش به شکل جدی در صنایع مختلف مورد استفاده قرار گرفت. هرچند این فناوری در مقیاس کوچک در کشورهای زیادی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما تنها ۳ کشور در جهان در مقیاس صنعتی و بزرگ از این فناوری استفاده می‌کنند که به ترتیب عبارتند از: ژاپن، آمریکا و ایران. ایران در حوزه استفاده از فناوری نانو در ۳ بخش تصفیه فاضلاب، تصفیه آب و در بخش کشاورزی پیشتاز است.
همچنین مقیاس کار ما در حوزه آبزی‌پروری بسیار بزرگ است و هنوز کشوری نتوانسته در این مقیاس، فعالیت کند.
آیا پیشنهاد یا راهکاری برای توسعه فناوری نانوحباب در ایران دارید؟
ازآنجا که عمدتا این سامانه‌ها در بخش دولتی تعریف شده، این فناوری می‌تواند مورد استفاده سازمان‌هایی مثل آب و فاضلاب و شیلات و وزارتخانه‌های نیرو و جهاد کشاورزی قرار بگیرد. همچنین ارگان‌های دولتی می‌توانند با معرفی این تکنولوژی و فناوری به زیرمجموعه‌های بخش‌های خصوصی، در ترویج و توسعه این فناوری در حوزه‌های مختلف کمک کنند. به طور مثال، سازمان شیلات و وزارت جهاد کشاورزی پس از تایید این فناوری، یکسری سیاست‌گذاری‌هایی را برای بهره‌گیری از این فناوری در نظر گرفتند؛ اما اگر ما واقعا می‌خواهیم از این فناوری به طور گسترده استفاده کنیم، این حمایت‌ها باید ویژه باشد؛ به طور مثال، تسهیلاتی را در اختیار بخش خصوصی برای استفاده از این فناوری قرار بدهند. نمونه این موضوع، بخش آبزی‌پروری است. اکثر مزارع پرورش ماهی به دلیل کمبود آب و مشکلات ناشی از تولید و ناهمخوانی هزینه‌های تولید به مرز ورشکستگی رسیده‌اند. صاحبان این مزارع با اخذ تسهیلات کم‌بهره و استفاده از این فناوری و کاهش هزینه‌ها می‌توانند به چرخه تولید بازگردند.
انتهای پیام/
نظر شما