به گزارش گروه اجتماعی حیات، سیدحیدر محمدی، رئیس سازمان غذا و دارو اظهار کرد: در بحث ارز ترجیحی یکی از چندین مشکل اساسی این بود که خود ارز ترجیحی در دسترس نبود؛ چون ارز ترجیحی، ارز حاصل از فروش نفت خام و مشمول مشکلات تحریمی بود و دسترسی نداشتیم. انتقال آن نیز دشوار بود. معمولاً ارز نامرغوب را به ما می‌دادند. اختلاف قیمت ارز ترجیحی و آزاد، باعث می‌شد که قاچاق معکوس خیلی زیاد باشد. طبق برآورد ما در سال ۱۴۰۰، ۵ هزار میلیارد تومان قاچاق معکوس دارو اتفاق افتاده است.

وی افزود: در این شرایط تولید کننده‌ داخلی خیلی ضربه می‌خورد؛ زیرا وقتی یک محصول با ارز ترجیحی وارد می‌شود، به کل اجزای محصول ارز ترجیحی تعلق می‌گیرد؛ اما تولید کننده‌ داخلی فقط برای ۲۰ تا ۳۰ درصد محصول (یک جزء کوچک از آن)، ارز ترجیحی دریافت می‌کند. بقیه مواد مورد نیاز را با قیمت آزاد از بازار می‌خرد. در حالی که واردکننده کاملا از ارز ترجیحی استفاده می‌کند و در نتیجه واردات به صرفه‌تر بوده و تولید کننده ضربه می‌خورد. همه این عوامل و خیلی از عوامل دیگر باعث شد که ما برسیم به این که ارز ترجیحی، آفت بزرگی برای تولید است. در همین راستا از دو سال قبل از آغاز طرح «دارویار» شروع به برنامه‌ریزی برای حذف کامل آن کردیم. دولت شهید رئیسی بنا به نظر اکثر کارشناسان اقتصادی مبنی بر این که ارز ترجیحی واقعا سم مهلکی است٬ وارد عمل شد و طرح اجرا شد.

رئیس سازمان غذا و دارو درباره چرایی موفق بودن اصلاح سیاست تخصیص یارانه در حوزه دارو گفت: چون حوزه سلامت و دارو دارای نظام بیمه‌ای است؛ یعنی ما به وسیله آن می‌توانیم افزایش قیمت را جبران کنیم. طبق قانون نیز قیمت برای مصرف کننده، نباید افزایش پیدا می‌کرد. بنابراین ما به نحوی این را اصلاح کردیم که قیمت برای مصرف کننده بالا نرود. در گام اول ۹۷۰۰ قلم داروی تولید داخل، در مرحله دوم نیز ارز ترجیحی نزدیک به ۳ هزار قلم داروی وارداتی را حذف کردیم. در مجموع پس از اتمام طرح، ۱۴۵۰۰ قلم دارو مشمول اصلاح سیاست ارزی شدند. در نتیجه این اقدامات ابتدا امتیاز انحصاری (رانت) نزدیک به ۳.۵ تا ۳.۷ میلیارد دلاری ارز ترجیحی به شدت کاهش پیدا کرد. به علاوه تنها در سال اول اجرای طرح (سال ۱۴۰۱) این عدد به ۱.۷ میلیارد دلار کاهش پیدا کرد و باعث صرفه‌جویی حدود ۱.۵ میلیارد دلار ارز ترجیحی شد.

وی ادامه داد: قبل از اجرای طرح، پوشش بیمه‌ای تنها شامل «پایین‌ترین قیمت داروی موجود در بازار» بود. یکی از اتفاقات خوب در سال ۱۴۰۱ این بود که قرار شد برای داروهایی که حداقل ۵۰ درصد سهم بازار را در اختیار دارند، پوشش بیمه‌ای ایجاد شود. به عبارت دیگر، حتی اگر دارویی یک درصد سهم بازار را به خود اختصاص دهد، اما قیمت پایین تری داشته باشد، بیمه آن را تحت پوشش قرار می‌دهد. خوشبختانه در طرح جدید این موضوع اصلاح شد. از دیگر اتفاقات خوب حاصل از طرح دارویار، این بود که ۴۶۲ قلم دارو که تا به حال تحت پوشش بیمه نبودند، به صورت یک‌جا تحت پوشش قرار گرفتند.

محمدی  همچنین گفت: همچنین نزدیک به ۶ میلیون نفر از مردم که هیچ‌گونه خدمات بیمه‌ای دریافت نمی‌کردند٬ بلافاصله بعد از اجرای طرح، بیمه شدند. یکی دیگر از اتفاقات مثبت این بود که سبد دارویی بیمه روستایی گسترش یافت؛ چرا که ۲۰ میلیون بیمه شده روستایی، فقط تعداد خاصی از اقلام دارویی را می‌توانستند تهیه کنند. این مسئله اصلاح شد و روستاییان نیز مانند شهرنشینان، از امکانات سبد دارویی نامحدود بیمه سلامت (البته با تجویز پزشک معالج) برخوردار شدند.