به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ کتاب خاطرات سردار شهید حاج محمد طاهری و فرزندش در کتاب «با بابا» آمده است؛ او فردی که علی رغم اینکه سمبل و نمونه ای از دفاع مقدس است برای بسیاری از افراد ناشناخته است. شناخت سردار طاهری و راه او از ملزومات است.

در برشی از کتاب با اندیشه و سلوک او آشنا می شویم.

«یکی از سرداران بزرگ این سرزمین که مدیون رشادتهای او و امثال اوهستیم؛ حاج محمد طاهری است. محمد در روستای مهدی آباد از توابع خلیل آباد کاشمر در خراسان به دنیا آمد. در روزگاری که هر نوجوان را به صفتی صدا می کردند که با او تناسب داشته باشد محمد ما را «شیخ محمد» صدا می کردند.

او تحت تأثیر خانواده ساده و روستایی خودش و علمای آن دیار بود. محمد از چهار سالگی در مکتب خانه ابوتراب در روستا قرآن آموخت و سپس به دبستان رفت و تا ششم ابتدایی درس خواند. بعد از آن مشغول دامداری و کشاورزی شد چرا که در روستا امکان ادامه تحصیل نبود ذهن خلاق و استعداد عجیبی داشت. عاشق نقاشی بود و در مدت کوتاهی توانست فنون نقشه کشی و طرح قالی را یاد بگیرد.

طراحی قالی کار هر کسی نبود. یک هوش سرشار و توانایی خاصی احتیاج داشت. او از دامداری و طراحی، درآمد خوبی کسب می کرد. به طوری که برخی حسرت شرایط مالی محمد را می خوردند. شیخ محمد در اوایل دهه پنجاه راهی سربازی شد و سپس با دختر دایی اش ازدواج کرد. ازدواج آنها بسیار ساده و شاد اما بدون گناه بود. او برای مراسم خودش شعری سرود و مجلس را با شادی و بدون گناه برگزار کرد. ملاغلامرضا دایی (محمد) از قاریان و ملاهای باسواد آن منطقه بود. خداوند به شیخ محمد صدای خوبی عنایت کرد او هم مداح و قاری مسلط قرآن شد. مدتی بعد زمزمه های انقلاب را شنید. او به جمع انقلابیون پیوست و با خان و خان بازی مخالفت کرد.

زمانی که فهمید عده ای از فقها نقاشی موجودات زنده را جایز نمیدانند با وجود علاقه بسیار کشیدن نقاشی را رها کرد. انقلاب پیروز شد در اولین انتخابات شورای روستا با اینکه نامزد نشده بود اما با شناختی که اهالی از او داشتند به عنوان رئیس شورا انتخاب شد! سپس راهی کاشمر شد تا بتواند بهتر به خط امام و انقلاب کمک کند. او در سپاه کاشمر عضو شد که آن هم حکایت جالبی دارد.

با شروع جنگ راهی جبهه شد. مسئول دسته مسئول گروهان جانشین گردان فرمانده گردان و سپس جانشین فرماندهی تیپ امام صادق (ع) را بر عهده داشت از او دعوت شد تا در رسته های مدیریتی کلان در سپاه تهران مشغول شود اما قبول نکرد.

حاج محمد خاطرات بسیاری دارد که در ادامه خواهید خواند اما او در آخرین روزهای سال ۱۳۶۳ و در ۲۹ سالگی مهمان پروردگار شد و با دوست صمیمی اش حاج عبدالحسین برونسی به بهشت پروردگار رفتند اما نه برای همیشه آنها مرتب به میان اهل دنیا می آیند!!

حدود بیست سال از شهادت حاج محمد طاهری گذشته بود که یک نفر از اهل دنیا برای چند روزی مهمان او شد. آری درست خواندید چند روز مهمان او در بهشت شد و برگشت. پسرش چند روزی مهمان پدر شد و برگشت تا برای ما از مهمانی عند رب شهدا و از بهشت پروردگار بگوید او برگشت تا تلنگری برای ما باشد که بدانیم بهای وجودی ما بهشت است.»