به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات، شهید سلیمانی دفترچه تلفنی به همراه داشت که در آن شماره خانواده های شهید از شهرهای مختلف لیست شده بود و برخی روزها با چندتایشان تماس می گرفت.
تماس های حاج قاسم با «مادران شهدا» خیلی خاص بود. به خوبی به حرف هایشان گوش میکرد و همیشه در آخر طلب دعای شهادت می کرد.
حاج قاسم به هر بهانه ای در جمع خاندان شهدا و فرزندان مدافع شهید حضور پیدا میکرد، همگی ذوق زده و پدرانه دور ایشان حلقه زده، شادی کرده و در آخر گریه می کردند و امروز حرف همه فرزندان شهدا این است که با شهادت حاج قاسم دوباره یتیم شدیم.
این بخش از وصیت نامه حاج قاسم تکان دهنده است: «صوتی که همچون صوت قرآن به من آرامش می‌داد صدای فرزندان شهدا بود، صدای پدر و مادر شهدا بود.» و در بخشی دیگر می گوید:
«دوست دارم جنازه ام را فرزندان شهدا بر دوش گیرند، شاید به برکت اصابت دستان پاک آنها بر جسدم، خداوند مرا مورد عنایت قرار دهد.»
«حاج قاسم» همیشه میگفت: دعای پدران شهید و خانواده های شهدا گره گشای کارهای سخت است.
راستی ما چقدر با شهدا و خانواده های شهدا مانوس هستیم؟
شهید حاج قاسم سلیمانی به مادران شهدا ارادت و احترام خاصی داشت و در سال چندین مرتبه با مادر شهیدان محمدی‌پور دیدار می کرد.
بانو «نرجس حسن‌زاده» مادر شهیدان «حاج علی و حسین محمدی پور» تیرماه سال ۹۹ دار فانی را وداع گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
شهید «حاج‌علی محمدی پور» شانزدهم خرداد ۱۳۳۸ در روستای دقوق‌آباد از توابع شهرستان رفسنجان به دنیا آمد.
وی تا پایان مقطع راهنمایی درس خواند. سال ۱۳۶۵، ازدواج کرد. وی کارمند معدن مس سرچشمه بود و به عنوان بسیجی با سمت فرمانده گردان ۴۱۲ لشکر ۴۱ ثارالله در جبهه حضور یافت.
سرانجام نوزدهم دی ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش، شهید شد.
شهید «حسین محمدی پور» در دهم شهریور ۱۳۴۳ ، تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و دیپلم تجربی گرفت. به‌عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت.
سرانجام در نوزدهم دی ۱۳۶۵، در شلمچه براثر اصابت ترکش به سر، در کنار برادرش شهید شد.
نظر شما