به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ همیشه شنیده ایم که رفتن آسان است اما ماندن و ساختن سخت است. آنهایی که هم شاگرد اول دانشگاه بودند؛ هم برایشان از دانشگاه های معتبر دعوتنامه فرستاده شده و هم فرزند و خانواده ای داشتند که دلشان برای آنان می لرزید و دلتنگ می شدند. آنانی که رفتند و راه مبارزه را انتخاب کردند، سرآمدان دوران خود بودند.

زمانی که کشور به تازگی از یوغ استثمار شاهنشاهی نجات نجات یافته بود و درست وقتی که انقلاب نوپای اسلامی ایران شکل گرفته بود، کشور درگیر جنگ تحمیلی شد و زمانی بود که افراد باید مسیر را انتخاب می کردند. از طرفی نیز گروهک های تروریستی در غرب کشور آنچنان فضا را متشنج کرده بودند که جز با درایت و از خودگذشتگی رزمندگان اسلام اوضاع مدیریت نمی شد.

درست در این بزنگاه تاریخ «مهدی زین الدین» سینه سپر کرد و با توجه به همه روزهای آرام و به ظاهر خوشی که می توانست داشته باشد؛ مسیر سخت مبارزه با ظلم را برگزید. وی در 24 اسفند سال 38 متولد شد تا با استعداد و هوش بی نظیری که داشت، برگی از تاریخ را رقم بزند که تا سالها بعد در اذهان ثبت شود.

این نابغه جوان رتبه چهارم کنکور تجربی را کسب کرد و در رشته پزشکی دانشگاه شیراز پذیرفته شد؛ اما مبارزه با ظلم را بر تحصیل در دانشگاه ترجیح داد. او درباره انصراف از دانشگاه گفته بود: «مغازه پدرم سنگر است و رژیم پهلوی با تبعید پدرم می خواهد، سنگر محکم او خالی بماند، ولی من نمی گذارم این سنگر مبارزه خالی بماند» بعد از مدتی که برایش دعوتنامه ای از دانشگاه پاریس فرستادند؛ وی با فرانسه در مکاتبه بود که پس از اطلاع از نظر امام خمینی (ره) درباره تحصیل جوانها در خارج از کشور که فرموده بودند به ایران برگردید زیرا ایران به جوانانی مانند شما نیازمند است؛ از تحصیل در دانشگاه فرانسه منصرف شد.

پس از آنکه مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی اوج گرفت؛ زین الدین به همراه خانواده به قم آمد و بدین ترتیب فصل جدیدی در مبارزات سیاسی او به وجود آمد. او جزو نخستین افرادی بود که جذب جهاد سازندگی شد و با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قم، به این نهاد انقلابی پیوست و پس از مدتی به عنوان مسئول احد اطلاعات سپاه قم انتخاب شد. کمی بعد وی بعنوان مسئول شناسایی یگانها، مسئول اطلاعات عملیات سپاه دزفول و مسئول اطلاعات عملیات محورهای سوسنگرد شد. در واقع زین الدین جوان، تبدیل به یکی از شاخص ترین فرماندهان آن سالها شد.

وی در عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر، مسئول اطلاعات عملیات قرارگاه نصر شده و در عملیات رمضان سرپرستی تیپ 17 علی بن ابی طالب قم و فرمانده لشگر 17 علی بن ابی الطالب قم را بر عهده گرفت.

حاجی عبدالرزاق شیخ زین الدین پدر مهدی زین الدین درباره وی گفته بود: «در چند ساله‌ جنگ که بنده با شهید زین الدین برخورد داشتم، هیچ گاه ندیدم، نیرویی را طرد کند. جاذبه عجیبی داشت و در ساختن افراد، استعدادی خارق العاده. اگر می‌دید شخصی در مسوولیت خودش از لحاظ مدیریت ضعیف است، طردش نمی‌کرد؛ او را از آن مسوولیت بر می‌داشت، می‌آورد پیش خودش در فرماندهی. آن وقت هر جا می‌رفت، او را هم با خودش می‌برد و به این شکل روحیه مسوولیت پذیری و حسن انجام وظیفه را عملاً به او می‌آموخت و بعد دوباره از او در جایی دیگر استفاده می‌کرد. با همین روحیه‌ کریمانه بود که به هر دلی راهی می‌گشود.»

در حقیقت زین الدین جوان، فرمانده ای لایق بود که با توجه به تجربه کمی که در جبهه و جنگ  داشت نقش سازنده ای در جنگ تحمیلی ایفا کرد. وی یگان های رزمی را بسیار دقیق شناسایی می کرد و توانست ضربات کوبنده ای به پیکر نظامیان بعثی وارد کند. در واقع او همیشه در کنار دیگر رزمندگان مردانه می جنگید و در مشکلات و پیروزی های برادران بسیجی اش به سهم خود شرکت می کرد.

سردار شهید مهدی زین الدین فرمانده نابغه جنگ در روز 27 آبان سال 63 در زمانی که همراه برادرش در ماموریتی از کرمانشاه به طرف سردشت در حرکت بودند، در درگیری با گروهک های ضدانقلاب به فیض شهادت نائل آمد و آیت الله خامنه ای که در آن زمان ریاست جمهوری انقلاب اسلامی را بر عهده داشتند در پیامی درباره شهادت مهدی زین الدین فرمودند: «سردار شهید این لشگر، شهید مهدی زین الدین که به حق می توان گفت از ستارگان درخشان بود، با فقدان خود ما را داغدار کرد.»