به گزارش حیات؛ تحول نیاز به ایثارگری و از خود گذشتگی دارد و هر کشوری برای تغییر و از بین بردن فساد نیاز به اهرم دارد. در سالهای قبل از انقلاب، امام خمینی (ره) با اندیشهٔ نو برای ایجاد جامعه اسلامی و از بین بردن فساد دست به انقلاب زد، انقلابی نو، قانونمند و اسلامی. 

از همان سالهای ابتدایی انقلاب، تا پس از تجاوز دولت صدام و حامیانش به خاک ایران، مردان و زنان زیادی با از خودگذشتگی، مقاومت کردند تا بتوانند خاکشان را حفظ و آرامش و امنیت را برای سرزمینشان به ارمغان آورند. 

چه بسا در تمام این سالها پدرانی که خانواده هایشان را ترک کردند و سلاح به دست گرفتند تا مقابل تجاوز دشمن را بگیرند؛ چه جوانانی که از آرزوهایشان گذشتند و از خود یک پلاک به یادگار گذاشتند. 

در روزگاری که ایران برای ایران ماندن، عزادار فرزندانش بود و برای هر وجبش، جوانی را در خاکش به آغوش می کشید، ایثار و از خود گذشتگی به معنای واقعی خودش را نشان داد.

مردان و زنانی که بدون هیچ توقع و خواسته ای، آرزوهایشان را در کوله های رزمشان پنهان کردند و همه حرفها و اشک هایشان را با عکسی که از خانواده یشان در جیب لباس رزمشان می گذاشتند، نجوا می کردند.

امروز بعد از گذشت چهار دهه و اندی سال، ایران کشور قدرتمند و عظیمی ست که هیچ متجاوزی جرات تجاوز به این خاک را پیدا نمی کند. اما آیا ایثارگران نیز توان گذشته را برای  زندگی کردن دارند؟ 

طبق بند اول قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران، هر شخصی که در راه دفاع از نظام و اسلام، شهید،  جانباز،  رزمنده، آزاده و مفقودالاثر شود، ایثارگر است. لذا این افراد و خانواده هایشان باید از خدمات قانونی بهره مند شوند. اما سوال اینجاست؛ آیا ایثارگر بودن و یا خدمات ایثارگری تاریخ انقضا دارد؟ 

در قانون تبدیل وضعیت ایثارگران، بند ( د ) تبصره (۲٠) بودجه سال ۱۴٠٠، به موجب ماده (۴۴) همه دستگاه های اجرایی موظف به تبدیل وضعیت ایثارگران شدند. از آنجایی که استخدام، انواع مختلفی اعم از قراردادی، پیمانی و رسمی دارد و اکثر ایثارگران و فرزندان آنها به صورت پیمانی یا قراردادی، مشغول به خدمت بودند، دولت در بودجه سال ۱۴۰۰ تصمیم بر تبدیل وضعیت ایثارگران گرفت و طی یک بخشنامه آن را به همه نهاد های ذی ربط برای اجرا، ابلاغ نمود. هر چند این قانون در همان زمان نیز در برخی از ادارات و سازمان ها به خوبی اجرا نشد اما بنیاد شهید و امور ایثارگران همه تلاشش را برای اجرایی شدن این قانون نمود تا جامعه هدفش به مقصود برسد. قانونی که متاسفانه در سال ۱۴۰۱تاریخ انقضایش تمام شد.

 براین اساس این سوال مطرح است که به چه دلیل این قانون اجرایی نشده است؟ 

 ایثارگران فاقط تحصیل، ایثارگرانی که از مقطع تحصیلی  فوق دیپلم تا فوق دکترا تحصیل کرده اند، پزشکان، دانشمندان، مهندسین، سیاسیون، وکلا،  معلمین و کارمندان کاربلدی که بدون هیچ ادعا و یا بازگو کردن اینکه ایثارگر هستند، برای حفظ آرمان هایشان با جان و دل کار می کنند. ایثارگرانی که حتی اگر زمینه سواد آموزی نداشتند اما کارگران و کشاورزان آبرومند و مقیدی شدند که نظام جمهوری اسلامی ایران، هنوز روی همان ها حساب می کند. 

با این وجود قانون تبدیل وضعیت برای اسفندی های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ اجرایی نشد.

بر این اساس بنیادشهید و امور ایثارگران وکیل مدافع جامعه هدف،  برای به تصویر کشیدن از خودگذشتگی ها و ایثارگری ها  همه تلاشش را کرده است اما این بازوی قوی انقلاب بدون حمایت  دولت و دولتمردان انقلابی،  تنهاست. لذا لازم است برای به اجرا در آمدن قانونی که تاریخ انقضا نداشته باشد، حمایت شود. 

لازم است دولت سیزدهم و مجلس یازدهم در شرف برنامه هفتم توسعه در به اجرا در آمدن قانون تبدیل وضعیت برای ایثارگران و فرزندان شهدا در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲، سواد و علم ایثارگران را نادیده نگرفته و حامی این قشر وفادار به نظام باشند.