به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهید محمد حسین معز غلامی آخرین فرزند خانواده در 6 فروردین سال 1373 در امیدیه چشم به جهان گشود.حسین از کودکی دلداده خاندان اهل بیت بود و از همان کودکی ارتباط تنگاتنگی با مسجد و بچه ها وامام جماعت مسجد محلشان داشت و از پام مبنری های آیت الله مجهتدی شده بود.
او از کودکی ارتباطش را با خدا و خانه او محکم کرده بود در کنار درس های مدرسه به صورت آزاد درس طلبگی و حوزوی هم می‌خواند. او پا جای پدر می‌گذارد و در خادمی خاندان عصمت و طهارت به لباس مداحی این خاندان مزین می‌شود و ذکر حسین (ع) زمزمه همیشگی لبش می‌گردد.
او که در کنار درس علم و ادب و اخلاق در درس های مدرسه هم جایگاه ممتازی داشت پس از گرفتن دیپلم در کنکور سراسری در رشته تکنسین اتاق عمل پذیرفته می شود، اما از کودکی نگاهش به آسمان بود و لباس سبز پاسداری را برگزید و برای تفسیر آرزوهایش وارد دانشگاه امام حسین (ع) شد و بعد وارد سپاه قدس شد.
وی از کودکی نشان داده بود که راهش از بقیه جداست و هدفش با لباس سبز به سرخی شهادت خواهد رسید. فتنه 88 و دیدن گریه های سید مظلوم امام خامنه ای، حسین را که تنها 15 سال داشت جذب بسیج کرد. در درگیری با عناصر فتنه در همان سال از ناحیه کتف مجروح شد که هرگز درمان نشد.
خط قرمز شهید معز غلامی ولایت فقیه بود. حسین می‌گفت در بیرون از کشور در عراق، سوریه و لبنان و جاهایی که ما رفتیم، دیدیم رهبری عزیز ما را با عنوان امام خامنه‌ای می‌شناسند و مورد خطاب قرار می‌دهند.
حسین بسیجی بود؛ از آن بچه های بسیجی پای کار که بیشتر وقت اش را صرف تربیت نوجوان ها می کرد. او به بسیج اعتقاد ویژه ای داشت به همه دوستانش گفته بود بسیج را هیچ وقت رها نکنید.
شهید معز غلامی عاشق و دلدادۀ شهادت بود، چند نفری از دوستان و یارانش در جبهۀ دفاع از حرم پر کشیدند. شهادت رفقا به ویژه جواد الله کرم، آتش دلش را بیشتر کرد، جواد یک سال پیشتر از او در جبهۀ دفاع از اسلام، حاجت روا شده بود.با اینکه وضع مالی خانواده اش خوب بود ولی حسین دلبستگی به مال دنیا نداشت، برای ترویج فرهنگ انقلابی در جامعه خیلی تلاش می کرد، رعایت حلال و حرام و توجه به مسائل شرعی برای شخصیتی مثل حسین چیز عجیبی نیست.
شهید معز غلامی بسیاربخشنده، مسئولیت پذیر وبیان اثر گذاری داشت.شهید معز غلامی حافظ قرآن بود در دانشگاه امام حسین در مسابقات حفظ مقام اول را کسب کرده بود.نحوه شهادت او اینچنین بود که سه روز قبل مجروح شده بود اما ایستاده و مردانه جنگیده بود تا آرزویش را صید کند او شهادت را به چنگ آورد، درست همان کتفش که سال 88 مجروح شده بود سر آغاز حادثه شهادتش را می‌سراید و 3 تیر به چشم چپ، گونه راست و همان کتفی خورده شد که در فتنه مصدوم شده و وی را به شهادت رساند.
به دلیل موقعیت بد حضور وی در سنگلاخ، دندان ها و استخوان پایش نیز هنگام سقوط به زمین شکسته و پیکر وی چند ساعتی تا برگشت به نیروهای خودی بر زمین مانده بود. او دوروز قبل از سالگرد تولدش به خیل آسمانیان پیوست. شهید محمدحسین معز غلامی در 8فروردین ماه به خاک سپرده شد ودر قطعه 50 بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
وصیت نامه شهیدمحمد حسین معز غلامی
بسم رب الشهدا و الصدیقین : با یاری خدا و توسل به اهل بیت (ع) این وصیتنامه را می نویسم, انشالله که بعد از مرگم باز و خوانده شود.سلام بر آن‌هایی که رفتند و مثل ارباب بی کفن جان دادند. من خاک پای شهدا هستم. شهدایی که برای دفاع از اسلام رفتند و جان عزیز خود را بر طبق اخلاص نهادند. خدا کند به مدد شهدا و دعای دوستانم مرگ من نیز شهادت قرار گیرد که بهترین مرگ است.بعد از مرگم به پدرم توصیه می کنم که مانند اربابم حسین (ع) صبر کند و بیتابی نکند و خوشحال باشد که در راه خدا جان دادم و همین‌طور مادرم به مدد اسوی صبر و استقامت در کربلا حضرت زینب (س) صبور باشد چون با گریه هایش مرا شرمنده می کند.
هر وقت بر سر قبرم آمدید سعی کنید یک روضه از حضرت علی اکبر (ع) و یا حضرت زهرا (س) بخوانید و مرا به فیض بالای گریه برسانید. هر وقت قصد داشتید خیری به بنده حقیر برسانید آن را به هیئت های مذهبی به عنوان کمک بدهید.از خواهران و خانواده ای آنها طلب حلالیت می کنم اگر نتوانستم نقش برادری خوب را ایفا کنم.در کفنم یک سربند یا حسین (ع) و تربت کربلا قرار بدهید. تا می‌توانید برای ظهور حضرت حجت (عج) دعا کنید که بهترین دعاهاست هم به خانواده ام و هم دوستانم بگویم که در بدترین شرایط اجتماعی, اقتصادی و .... پیرو ولی فقیه باشید و هیچگاه این سید مظلوم حضرت آقا سید علی آقا را تنها نگذارید.
خبرنگار: یاسمن رودباری
