به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ شهیده زینب(میترا) کمایی در سال 1347 در شهر آبادان متولد شد. فعالیت‌‌های مذهبی زینب، مورد غضب منافقان قرار گرفته بود؛ چراکه با آن سن کم کتابهای شهید مطهری را مطالعه می‌کرده است.
شهیده کمایی در محافل عمومی و آموزشی با کمونیست‌ها و منافقین بحث کرده و آنها را رسوا می‌کند. به همین دلیل، منافقان در آخرین نماز مغرب اسفند‌ماه سال 1360 هنگام بازگشت از مسجد او را ربودند؛ سپس با گره زدن چادرش او را خفه کرده و مظلومانه به شهادت رساندند.
پیکر مطهر زینب کمایی، شهیده 14ساله، سه روز بعد پیدا شد و با پیکرهای غرق به خون 360 شهید عملیات «فتح‌المبین» در اصفهان تشییع و در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.
در قسمتی از وصیتنامه شهیده کمایی آمده است:
«خدایا نگذار نقاب نفاق و بیطرفی بر چهره مان افتد و در این هنگامه جنگ حسین را تنها گذاریم . اینها از یزدید بدترند و جایگاهشان اسفل سافلین است و بس ... ماذا وجدک من فقدک و ماذا فقد من وجدک. چه یافت آنکسی که تو را گم کرد و چه گم کرد آنکس که تو را یافت. ( قسمتی از مناجات امام حسین علیه السلام )
بدلیل اینکه هر مسلمانی باید وصیت نامه ای داشته باشد من نیز تصمیم گرفتن این متن را بعنوان وصیت نامه بنویسم و آخرین حرف های خود را برای دوستان و خانواده و تمام عاشقان شهادت بنویسم. از شما عاشقان شهادت می خواهم که راه این شهیدان به خون خفته را ادامه دهید. هیچ گاه از پشتیبانی امام سرد نشوید. همیشه سخن ولی فقیه را به گوش جان بشنوید و به کار ببندید. چون هرکس روزی به سوی خدا باز خواهد گشت. همیشه به یاد مرگ باشید.
مادر جان می دانم که برای رساندن من به این مرحله از زندگی زحمات بسیار کشیده ای و به همین دلیل تو را به رنجهای حضرت زینب سلام الله علیها قسم می دهم مرا حلال کن و مرا دعای خیر بفرما. در آخر از همه شما خواهران و برادران عزیزم و تمام دوستانم تقاضا می کنم که مرا حلال کنند و اگر من باعث ناراحتی شده ام مرا ببخشید. شما را به خون جوشان حسین علیه السام قسمتان می دهم دعا برای امام را فراموش نکنید. خواهر کوچک شما زینب کمایی.»
