پایگاه خبری حیات  با توجه به این موفقیت به گفت وگو با علیرضا شفیعی علویجه، پرداخته است،  وی که رتبه‌ی 98 کشور و 59 منطقه 1 را ازآن خود کرده، در حال حاضر در رشته ی حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل است. علیرضا شفیعی علویجه، فرزند قاسم شفیعی علویجه، است که در عملیات فاو به درجه ی جانبازی رسیده است و دکتری حقوق دارد.
آقای شفیعی علویجه، از چه زمانی با تمرکز کافی شروع به درس خواندن کردید و نحوه ی مطالعه ی شما به چه صورت بود؟
از تابستان سال یازدهم با رویکرد کنکوری شروع به مطالعه ی دروس دهم و یازدهم کردم و به طور معمول در مدرسه 8 تا 10 ساعت مطالعه می کردم. با توجه به میانگین مطالعه هفتگی، در روزهای تعطیل و آخر هفته هم به همین میزان مطالعه می کردم و در کنار درس خواندن تفریحات هم داشتم.
آموزشگاه خاصی برای کنکور رفتید؟ در آزمون خاصی شرکت کردید؟
خیر از کلاس های کنکور استفاده نکردم، با درس خواندن در مدرسه نتیجه ی خوبی گرفتم. در آزمون هایی که در مدرسه برگزار می شد شرکت کردم که البته کمک کننده بود و آمادگی ما را برای آزمون اصلی بیشتر می کرد.
برادر و خواهر دارید؟
یک برادر کوچکتر از خودم  دارم.
اهل ورزش هم هستید؟
بله اما در زمان کنکور بیشتر روی درس تمرکز داشتم و به طور محدود ورزش می کردم. لازمه ی نتیجه گیری خوب این است که همه چیز در کنار هم باشد، مطمئنا اگر در کنار درس، ورزش و تفریح هم داشته باشیم به نتیجه ی بهتر می رسیم.
چرا رشته ی حقوق را انتخاب کردید؟
حقیقتا در انتخاب رشته حقوق مردد بودم. به این دلیل که هیچ دیدی نسبت به این رشته در دوره ی مدرسه برای من به وجود نیامده بود و این به دلیل وجود درس هایی مانند جامعه شناسی، روان شناسی، ادبیات و ... طی دوره ی مدرسه و وجود نداشتن درس مرتبط با حقوق بود. لکن با توجه به بازار کار و تشویق پدر و مادر این رشته را انتخاب کردم. البته بی علاقگی نسبت به آن را ندارم.
زمان آمدن نتایج کنکور چه حسی داشتید و فکر می کردید به این موفقیت برسید؟
خود کنکور آن قدر برای من استرس زا نبود، چراکه قبل آن به کرات آزمون داده بودم. البته انتظار بیشتری از خودم داشتم و زمان آمدن نتایج سعی کردم خیلی ناراحت یا خوشحال نشوم.
چه شغلی در آینده مد نظر دارید؟
با توجه به علایق گوناگونی که دارم، چه بسا ممکن است شغل غیرمرتبط انتخاب کنم، لکن با این روال سعی دارم در رشته حقوق بین الملل عمومی، تدریس کنم.
رمز موفقیت شما چیست؟
تلاش فردی و البته همراهی خانواده، همراهی خانواده رکن اصلی موفقیت هر فرد است چه از لحاظ روحی و چه از نظر فراهم کردن امکانات می تواند بسیار تاثیر گذار باشد. کسی نمی تواند رتبه ی خوبی کسب کند و ادعا کند خانواده او را همراهی نکرده است.
از اینکه فرزند موفق یک ایثارگر هستید چه احساسی دارید؟
ما باید این میراثی که به ما رسیده و ایثارگری که اتفاق افتاده را حفظ کنیم. آن زمان جنگ نظامی بوده و الان جنگ فرهنگی است. وظیفه داریم مسئولیت خود را در این جنگ علمی به درستی انجام دهیم، آن موقع هست که هم ما و هم پدر و مادر ایثارگری که موفقیت الان را مدیون آنها هستیم، احساس رضایت می کنیم. باید راهی را که تا الان ادامه دادیم در ادامه هم با قوت پی گیری کنیم تا ان شا الله به ثمر برسد. 
حرف آخر؟
همه چیز به تلاش فرد بستگی دارد، اگر کسی رتبه ی دلخواه را کسب نکرد ناراحت نباشد، کنکور ملاک استانداردی برای ارزیابی افراد و استعدادهایشان نیست.