حیات؛ 4 دهه از انقلاب ایران می‌گذرد. از روزهایی که نبض انقلاب در خون مردم می‌جوشید و جریان می‌گرفت. هر روز اتفاق تازه‌ای در مسیر تکامل انقلاب مردمی ایران رخ می‌داد و تکه‌های پازل پیروزی رویه تکمیل می‌رفت. یکی از روزهای درخشان تقویم انقلاب اسلامی 24 آذر بود. روزی که مردم کرمان با امام خود پیمان دوباره بستند. در تقویم سیاسی ایران 24 آذرماه سال 57(۱۴ محرم ۱۳۹۹ ) سالروز حادثه خونبار مسجد امام خمینی‌(ره) کرمان است. مسجدی که آن روزها ملک نام داشت. آن روز در کرمان قرار بود یادبود نخستین شهید روحانی کرمان را برگزار کنند. مردم برای تجدید عهد خود با « حسن توکلی»، نخستین شهید طلبه استان کرمان به مسجد آمدند. با حضور حجت‌الاسلام «محمدجواد حجتی کرمانی» اجتماع عظیمی برپا و پس از آن راهپیمایی مردم هم‌زمان با مخالفت و خشونت مأمورین شکل گرفت. حادثه‌ای که در آن نام سه شهید جاودانه شد؛ « فرامرز دادبین »، « غلامحسین مهدوی »، « حسین حسینی ». 10 صبح بود. محوطه مسجد امام(ره) در میان اجتماع عظیمی از مردم کرمان می‌جوشید. وصیت‌اش را در جیب‌اش گذاشت و رفت. از فرمان تیراندازی خبر داشت. به برادرش گفت: «من به امید خدا عصر هم در مراسم و تظاهرات شرکت می‌کنم اما احساس خطر می‌کنم و وصیت نامه نوشته‌ام، گفتم چه نوشته‌ای گفت پسرانم علی و ابوالفضل را قرآنی تربیت شوند‌.» اما وصیت‌نامه‌اش هرگز پیدا نشد.وصیت نامه در جیب لباس شهید دادبین بود و همراه با سایر مدارک هنگام شهادت‌اش مفقود شد. اما یادش نرفته‌بود از خانواده‌اش بخواهد پسرانش (علی و ابوالفضل) قرآنی تربیت شوند. وی ادامه می‌دهد: مردم انقلابی و مسلمان کرمان بعد از برگزاری یادبود شهید طلبه شهرشان؛ راهپیمایی علیه رژیم طاغوت را به سمت مسجد صاحب‌الزمان‌(عج) آغاز کردند. اما در میانه راه، در چهارراه امام خمینی‌(ره) کرمان توسط ماموران متوقف شدند. در گیر و دار همین درگیری بود که تعدادی از تظاهرکنندگان از جمله حسینی، نامجو، دادبین و مهدوی به شهادت رسیدند و جمع زیادی نیز مجروح شدند. همه می‌دانستند که این مراسم‌ زمینه‌ای برای تظاهرات‌ و حرکت‌های بزرگتر است. ماموران که مثل همیشه خطر را احساس کرده بودند، با گاز اشک آور به استقبال مردم رفتند. در این میان ناصر دادبین یکی از آسیب‌دیدگان را سوار ماشینش کرد تا به بیمارستان برساند.هنوز حرکت نکرده بود که تیری به سمت‌اش دادبین شلیک شد و قلب‌اش را هدف قرار داد. یکی از دوستان او که دیگر تحملش را از دست داده بود، فریاد اعتراض آمیزی سر داد، اما ﭘاسخ او، گلوله‌ای بود که به سمتش شلیک شد که در آن حادثه علاوه بر مهندس ناصر دادبین سه نفر دیگر به شهادت رسیدند. قرار شد تشییع جنازه شهدای 24 آذر کرمان در هر شرایطی انجام شود و رژیم احساس نکند که انقلابیون عقب نشینی کرده‌اند. همین‌طور هم شد و مراسم تشییع ﭘیکراین شهید خود تظاهرات دیگری را رقم زد و شور دیگری در مردم آفرید. اما تشییع پیکر شهیدان 24 آذر خود حکایتی بود از یکرنگی مردم در اعتراض به طاغوت زمانشان. عصر همان روز اجساد از بیمارستان تحویل گرفته شد مبادا ساواک از ترس آشوبی دیگر، جنازه‌ها را تحویل بگیرد و پیکر شهدا هرگز به دست خانواده‌هاشان نرسد. هشیاری « حجت‌الاسلام حجتی کرمانی » و « حجت الاسلام ایرانمنش » اما مانع از آن شد که ساواک دستش به جنازه شهدا برسد. از این رو شب هنگام، پیکر شهدا به مکانی دیگر انتقال داده شد و بعدها ثابت شد که واقعاً ماموران در آن شب در پی ربودن اجساد شهدا بودند‌. ساواک دست به کار شد، تا قبل از روشن شدن هوا 4 تن از فرهنگیان «حجت‌الاسلام ایرانمنش»، برادران «مشارزاده» و‌ «عبدالحسین ساوه» از مبارزین فعال انقلاب در کرمان را دستگیر کرد و منازل‌شان را زیر و رو کرد تا جنازه‌های شهدا را بیاید. صبح روز بعد؛ ۲۵ آذر ۱۳۵۷‌( ۱۵‌محرم ۱۳۹۹‌) تظاهرات در تمام شهرهای ایران ادامه یافت. کارکنان صنایع نفت ایران طی اعلامیه‌ای همبستگی خود را با اعتصابیون اعلام کردند و فرهنگیان کرمان به علت بازداشت و تبعید چهارتن از فرهنگیان مبارز به نام‌های «مهندس علی مشارزاده»‌، «محمدرضا مشارزاده»‌،« حجه الاسلام علی ایرانمنش» و «عبدالحسین ساوه» ‌در آموزش و پرورش کرمان تحصن اختیار کردند ؛ آیت‌الله صالحی کرمانی درمورد عزای عمومی ۱۷ محرم ‌( ۲۷ آذر‌) و وقایع ۲۴ آذر کرمان اعلامیه‌ای صادر فرمود و‌۲۷ آذر ۱۳۵۷‌( ۱۷ محرم ۱۳۹۹‌) به مناسبت اعلام عزای عمومی از سوی امام راحل، کشور تعطیل شد. انتهای پیام/