به گزارش حیات به نقل از ایرنا، بمباران شهرها و مناطق مسکونی ایران و کشتار غیر نظامیان، توسط صدام حسین دیکتاتور جاه طلب عراق در طول هشت سال جنگ تحمیلی در یاد و خاطره تاریخ، ثبت است اما وقوع فاجعه انسانی بمباران سرزمین حلبچه و مرگ سرد مردم مظلوم عراق در این مکان رویدادی بود که شاید کمتر کسی تصور آن را می کرد چرا که این بار صدام با بی رحمی که در قبال مردم سرزمین خود، روا داشت، حقانیت و مظلومیت هرچه بیشتر مردم ایران را به جهانیان نشان داد.عملیات والفجر 10 که از ساعت 2 بامداد 24 اسفند 1366 با رمز ˈیا محمد ابن عبداللهˈ آغاز شده بود، حدود 9 روز بطول انجامید. در این عملیات رزمندگان اسلام در همان ساعات نخست موفق شدند تا پس از عبور از موانع سخت و ایذایی دشمن حدود 20 روستا واقع در شمال و جنوب و غرب شهر خرمال را آزاد نمایند. رزمندگان همچنین با در هم شکستن مقاومت نیروهای دشمن موفق شدند تا منطقه ای به وسعت حدود 1200 کیلومتر مربع شامل شهرهای حلبچه، خرمال، بیاره، طویله و هم چنین نوسود از شهرهای ایران را آزاد نمایند و این مناطق را از وجود نیروهای بعثی کاملا پاکسازی نمایند. روحیه بالای نیروهای خودی و از هم گسیختگی قوای دشمن بعث، موجبات پیروزی رزمندگان ایران را فراهم آورد.پیشروی و آزادسازی بسیاری از مناطق کردنشین از جمله شهر استراتژیک حلبچه، موجی از شادی را در میان ساکنان و اهالی این مناطق بدنبال داشت.مردم بی دفاع و مظلوم مناطق کردنشین عراق که سالها طعم تلخ استبداد و تبعیض رژیم بعث را چشیده بودند، با شور و شوق بسیاری به استقبال برادران دینی خود شتافتند.صدام که از پیروزی های متوالی ایرانیان به شدت خشمگین بود، در یک اقدام غیرانسانی، به قصد انتقام‏گیری و سرپوش گذاشتن بر این شکست فاحش بیست و پنجم اسفند 1366 فرمان بمباران حلبچه را صادر و مردم بی دفاع و مظلوم این شهر و اطراف آن را هدف بمباران شیمیایی قرار داد. نیروی هوایی عراق در این عملیات از انواع مواد شیمیایی و گازهای اعصاب مانند وی ایکس، سارین و تابون، و گاز خردل استفاده کردند.رژیم بعث با ارتکاب این جنایات ضد انسانی، هیروشیمای دیگری آفرید و برگی سیاه بر پرونده سراسر جنایت خود افزود. در این حادثه، حدود پنج هزار نفر از شهروندان کرد عراقی که اغلب آنها نیز زن و کودک بودند به شهادت رسیدند و هفت هزار تن دیگر مصدوم شدند. آثار مخرب این اقدام غیرانسانی در این مناطق با وجود گذشت سالیان متمادی هنوز به چشم می خورد.وقوع فاجعه حلبچه واکنش وسیعی را در سطح بین الملل سبب شد و کشورها و گروه های مختلف حامی حقوق بشر در اعلامیه ها و گزارش های مختلف انزجار خود را از این اقدام غیرانسانی اعلام کردند.انعکاس صحنه‏های دلخراش قربانیان این فاجعه، موقعیت بین‏المللی رژیم عراق و همچنین حامیان این رژیم را به شدت تضعیف کرد. به کارگیری سلاح‏های شیمیایی از سوی صدام در حالی صورت پذیرفت که عراق جزو 120 کشور امضا کننده پروتکل ژنو در مورد منع استفاده از سلاح‏های سمی و خفه کننده بود؛ اما وی با بی توجهی به این مساله و زیر پا گذاردن تمام قوانین بین المللی، تنها به بهانه رسیدن به اهداف خویش دست به این اقدام غیر انسانی زد. رژیم بعث تا پایان جنگ تحمیلی بارها از انواع سلاح های شیمیایی علیه رزمندگان ایران استفاده کرد؛ که متاسفانه با سکوت و حتی همراهی مجامع بین المللی و کشورهایی که داعیه دفاع از حقوق بشر را داشتند، روبرو شد و هزاران شهید و مجروح شیمیایی، حتی پس از گذشت بیش از 24 سال از اتمام جنگ ثمره و نتیجه استفاده از این تسلیحات غیرانسانی است.