به گزارش خبرنگار اقتصادی حیات؛ بلوک ۸۵ درصدی سهام باشگاه های پرسپولیس و استقلال واگذار شد. با این واگذاری‌ها پرسپولیس حال و هوای بانکی و استقلال بوی پتروشیمی گرفت؛ به این ترتیب که ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال از سوی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس و شرکت‌های تابعه آن شامل شرکت‌های پتروشیمی شهید تندگویان، بوعلی، پارس و بندرامام و همین مقدار از سهام باشگاه پرسپولیس نیز توسط بانک‌های شهر (۳۰ درصد)، ملت (۲۰ درصد)، تجارت (۲۰ درصد)، صادرات (۵ درصد)، رفاه (۵ درصد) و اقتصاد نوین (۵ درصد) انتقال پیدا کرد.

سرخابی ها سودآور می شوند؟

یکی از سوال هواداران این دو تیم این است که با این واگذاری ۸۵ درصدی، اوضاع مالی این دو باشگاه بهبود می یابد؟ از سوی دیگر، سهامداران شرکت‌های خریدار سرخابی‌ها نگران آنند که تملک این دو باشگاه بدون هیچ پشتوانه درآمدی، نه تنها منفعتی برای شرکت‌های خریدار ندارد؛ که سودهای تقسیمی این شرکت ها را نسبت به گذشته کاهش می دهد.

واگذاری پرسپولیس و استقلال؛ درست یا غلط؟

واگذاری این دو باشگاه با فشار کنفدراسیون فوتبال آسیا برای اعطای مجوز حرفه‌ای انجام شد، اما حال سوال این است که آیا این واگذاری برای این دو تیم منفعتی خواهد داشت یا برعکس، وضعیت این دو باشگاه را بدتر خواهد کرد؟ آیا تغییری در سودآوری این باشگاه‌ها ایجاد خواهد شد؟ باشگاه‌های مشابه خارجی از چه طرقی درآمد کسب می‌کنند؟

حواشی واگذاری سرخابی ها

صفحه بانک ‌شهر روز دوشنبه در اینستاگرام یک استوری با متن «بانک ‌شهر پرسپولیسی شد» و «یک شهر برای پرسپولیس» منتشر کرد. از طرفی، شرکت صنایع پتروشیمی خلیج ‌فارس با نمایش تاسیسات عظیم پتروشیمی با جمله «برای استقلال ایران» به استقبال خرید سهام باشگاه استقلال رفته بود.

هرچند گروهی از هواداران امیدوارند با مالکان جدید، اوضاع مالی این دو تیم بهبود یابد و این تیم‌ها در رقابت با تیم‌های صنعتی لیگ برتر از قافله عقب نمانند؛ اما نگرانی سهامداران خرد این شرکت ها موجب شد سهام این شرکت ها در بورس ریزشی شود.

همچنین گروهی از سهامداران شرکت‌های خریدار سرخابی‌ها نیز معتقدند که تملک استقلال و پرسپولیس بدون هیچ پشتوانه درآمدی، منفعتی برای شرکت‌های خریدار ندارد که هیچ؛ از سود تقسیمی این شرکت ها خواهد کاست.

قرعه شانس سرخابی ها

 دریافت حق پخش زنده تلویزیونی و تبلیغات محیطی بین باشگاه‌ها و نهادهای مرتبط که یکی از راه های سودآوری این باشگاه ها می تواند باشد؛ سال هاست محل مناقشه بوده است. اگر انتقال مالکیت این باشگاه‌ها از وزارت ورزش به شرکت‌های یادشده بتواند موجب تغییرات شگرف در بطن مدیریت این باشگاه‌ها شود، می‌توان از آن به عنوان قرعه شانس سرخابی‌ها نام برد، اما مشکل اینجاست که صرف تغییر مالکیت برای کاراتر شدن یک شرکت سهامی کافی نیست. 

واگذاری صوری سرخابی ها؟

مشکل سرخابی‌ها در مقایسه با سایر باشگاه های ورزشی در سایر کشورها تامین منابع درآمدی پایدار است. این دو تیم پایتخت سال‌هاست در حالی که می توانند از برند خود برای فرصت‌های کسب درآمد فوق‌العاده‌ استفاده کنند، اما متاسفانه هیچ‌گاه این دو باشگاه نتوانسته‌اند از این موارد به‌عنوان کانالی برای کسب درآمد و سودآوری استفاده کنند.  البته گروهی نیز اعتقاد دارند که تغییر مالکیت از وزارت ورزش به شرکت‌های مذکور صوری است و دوباره دولت در اداره این باشگاه‌ها دخالت خواهد کرد و در روند اداره این دو باشگاه تغییری صورت نخواهد گرفت.

مقایسه سرخابی ها با باشگاه‌های خارجی

بررسی منابع درآمدی ۱۱ باشگاه (رئال‌مادرید، بارسلونا، منچستریونایتد، بایرن‌مونیخ، لیورپول، چلسی، آرسنال، تاتنهام، یوونتوس، اینترمیلان و شالکه۰۴) نشان می دهد بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۸ منابع درآمدی این باشگاه‌ها شامل درآمد در روز مسابقه، پخش زنده، تبلیغات، بازرگانی و درآمد کلی بوده است که سود سرشاری برای آنها داشته و آنها را در میان پردرآمدترین باشگاه های جهان قرار داده است.

این در حالی است که حق پخش تلویزیونی در همه‌ جای دنیا به عنوان مهم‌ترین راه درآمدزایی برای فوتبال شناخته می‌شود؛ اما فوتبال ایران به خاطر ضعف در قوانین هنوز از موهبت حق پخش تلویزیونی منتفع نشده است.  استقلال و پرسپولیس و سایر باشگاه‌های لیگ برتری می‌توانند از محل حق پخش تلویزیونی بخش اعظم هزینه‌های خود را پوشش دهند.

انتهای پیام/