به گزارش گروخه اجتماعی حیات، محققان اکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان (EPFL) روشی را کشف کرده‌اند که به طور بالقوه می‌تواند حوزه رباتیک پوشیدنی و نرم را تغییر دهد.

ایجاد محصولات رباتیک نرم و سبک یا دستگاه‌های پوشیدنی بدون به خطر انداختن عملکرد آنها، مدت‌هاست که یک چالش باقی مانده است. استفاده از مواد سنگین نه تنها به انرژی بیشتری برای جابجایی نیاز دارد، بلکه باعث ایجاد ناراحتی به خصوص در مورد پوشیدنی‌ها یا پروتزها می‌شود.

الاستومرها به عنوان یک ماده محبوب برای چنین کاربردهایی ظاهر شده‌اند. آنها پلیمرهای مصنوعی با طیف وسیعی از خواص مکانیکی هستند. با این حال، ساخت پلیمرهایی که می‌توانند به ساختارهای پیچیده سه بعدی با سفتی متغیر تبدیل شوند، تاکنون یک مانع قابل توجه بوده است.

استر امستاد (Esther Amstad)، رئیس آزمایشگاه مواد نرم در دانشکده مهندسی اکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان در این باره توضیح داد: الاستومرها معمولا به گونه‌ای ریخته می‌شوند که ترکیب آنها را نمی‌توان در هر سه بُعد در مقیاس‌های کوتاه تغییر داد. برای غلبه بر این مشکل، ما DNGE‌ها را توسعه دادیم که الاستومرهای دانه‌ای دوگانه قابل چاپ سه بعدی هستند که خواص مکانیکی آنها به میزان بی‌سابقه‌ای متغیر است.

ایوا بور (Eva Baur)، یک دانشجوی دکترا از DNGE برای چاپ نمونه اولیه انگشتی استفاده کرد که با استخوان سفت و سخت احاطه شده بود. این انگشت برای نشان دادن پتانسیل ساخت دستگاه‌هایی است که به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا خم شوند و کشش پیدا کنند و در عین حال به اندازه کافی محکم هستند که با آنها اشیا را دستکاری کرد.

منبع: هلث