به گزارش خبرنگار گروه ورزشی حیات؛ ماجرای تبعیض مالی میان رشته‌های ورزشی در ایران از سال‌های دور محل بحث و حتی تنش میان کارشناسان و اهالی فن و مخاطبان بوده که حالا چند وقتی است پایش را به جدل میان چهره‌های مطرح ورزش ایران هم باز کرده است. این موضوع در خصوص رشته‌های مدال آور و قهرمانانی که در میادین بین المللی صاحب افتخار شده و پرچم ایران را به اهتزاز درآورده‌اند پررنگ‌تر بوده است و مخاطبین ورزش هم همواره به تجلیل از عملکرد قهرمانان ملی در رشته‌های ورزشی پرداخته و در مقابل عدم کسب موفقیت در رشته فوتبال بابت تبعیض مالی میان ورزشکاران این رشته‌ها معترض شدند.

پیش از شروع جام جهانی 2022 قطر بود که بازیکنان تیم ملی بابت صعود به این مسابقات از رئیس جمهور قول دریافت مجوز معافیت گمرکی برای ورود یک خودرو به کشور را دریافت کردند و این موضوع ابتدا سرو صدای زیادی به پا کرد ولی صدای اعتراض‌ها زمانی بیشتر شد که مشخص شد برای این پاداش شرطی بابت کسب نتایج شایسته در جام جهانی مقرر نشده و بدین ترتیب حتی دریافت شش گل از تیم ملی انگلیس و حذف با بدترین نتایج ممکن هم مانع دریافت این پاداش برای ملی پوشان فوتبال نشد. بعد از این ماجرا بود که این انتقاد صورت گرفت که چرا بابت صعود به جام جهانی که موفقیت بزرگی برای تیم ملی ایران محسوب نمی‌شود چنین پاداش سنگینی برای فوتبالیست‌ها در نظر گرفته شده و بهتر بود حداقل بابت آن شرطی برای کسب نتایج قابل قبول قرار داده می‌شد.

این موضوع به عنوان یک پارادوکس در قیاس با قهرمان‌های رشته‌های مختلف ورزشی که عمدتاً در شرایط فقر و تنگدستی امور خود را سپری می‌کنند در ذهن مخاطبان ورزش ایران شکل گرفته و باعث شد موجی از اعتراض‌ها بابت رفتاری که تبعیض آمیز عنوان شده بود شکل گرفت و این اعتراض‌ها پایش را حتی به جرو بحث میان چهره‌های مطرح ورزش ایران باز کرد و نمونه‌اش را دیروز و امروز در جنگ امیرمحمد یزدانی با چند چهره فوتبالی در فضای مجازی دیدیم.

ورزشکاران ایرانی در رشته‌هایی غیر از فوتبال معمولاً در شرایط مالی مناسبی زندگی نمی‌کنند و اگر وضع مالی خانوادگی آنها خوب نباشد، عمدتاً در تامین معاش خود دچار مشکل هستند چرا که پرداختن به ورزش قهرمانی هم زمان بر است و هم هزینه دارد و تعداد زیادی از این چهره‌ها مجبور به اشتغال به کاری غیر از رشته ورزشی خودشان برای کسب درآمد هستند و این خودش به تمرکزشان روی ورزش ضربه می‌زند و این موضوع در شرایطی که می‌بینند اعضای تیم ملی  فوتبال بدون دستاورد قابل توجهی و حتی با وجود کسب نتایج ضعیف و شکست در میادین بین المللی پاداش سنگین دریافت می‌کنند، در ذهنیتشان تبعیض رفتاری از سوی مسئولان دیده می‌شود و این خود به خود باعث کاهش انگیزه آنها برای موفقیت خواهد شد.

به طور کلی مقایسه فوتبال با سایر رشته‌های ورزشی صرفاً با نگاه نتیجه گرایانه مقایسه درستی نیست چرا که علم اقتصاد برای توجیه مالی صرف هزینه در یک موضوعی سراغ فرمول همیشگی عرضه و تقاضا می‌رود و اگر فوتبال پول بیشتری به جیب می‌زند دلیلش این است که درآمد بیشتری هم حاصل می‌کند چرا که علاقه‌مندان بیشتری دارد. در کنار آن این مساله هم پر بیراه نیست که توجه رسانه‌ای به فوتبال بابت محبوبیت بالایش و محبوبیت بالای فوتبال بابت توجه رسانه‌ای به آن همزمان هم علت و هم معلول یکدیگر هستند و اگر رسانه‌ها به مرور سعی در جا انداختن رشته‌های مدال آور در بین مخاطبان و جذب آنها داشتند این فضا کمی تلطیف‌تر می‌شد و رشته‌های قهرمان پرور و مدال آور محبوبیت بیشتری میان مخاطبان پیدا می‌کردند و به دنبال آن وضعیت اقتصادی این رشته‌ها هم بهتر می‌شد.

قابل کتمان هم نیست که شرایط حال حاضر از این منظر هم با 10 و 20 سال قبل و سال‌های دورتر از آن قابل مقایسه نیست و امروزه حسن یزدانی به اندازه مطرح‌ترین فوتبالیست ایران مخاطب و علاقه‌مند دارد و پیگیری بازی‌های تیم ملی کشتی و والیبال شاید مثل دهه‌های قبل با پیگیری بازی‌های تیم ملی فوتبال توسط مردم فاصله چندانی نداشته باشد ولی با این حال هنوز اختلاف زیادی میان مخاطبان فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی وجود دارد و هیچ رقابت داخلی در هیچ رشته ورزشی دیگری به جز فوتبال وجود ندارد که بتواند یک استادیوم چند ده هزار نفری را مملو از جمعیت کند و نفرات زیادی از اهالی جامعه از تلویزیون با شور و اشتیاق به تماشای آن بازی بنشینند.

با تمام این اوصاف نمی‌توان منکر این شد که بهتر بود در دادن پاداش به ملی پوشان فوتبال ضوابط بهتری در نظر گرفته می‌شد تا آنها این پاداش را بابت نتایج خوبی که کسب کردند دریافت کنند و نه اینکه با نتایج ضعیف به ایران برگردند و پاداش هنگفت بگیرند. از سوی مقابل شاید منطقی نباشد به قهرمان یک رشته ورزشی کم طرفدار صرفاً بابت مدال آوری در یک تورنمنت جهانی رقمی معادل فوتبالیست‌های سطح اول لیگ برتری پرداخت شود و در هیچ کجای دنیا هم چنین شرایطی وجود ندارد ولی خب از طرفی هم نباید این گونه باشد که یک ورزشکار ملی که پرچم ایران را در یک مسابقه جهانی بالا می‌برد برای تعمین هزینه‌های ورزش خود و حتی معاش روزمره دچار مشکل باشد.

در همین راستا در جلسه‌ امروزی که با حضور کیومرث هاشمی و علیرضا دبیر برای تجلیل از قهرمانان کشتی آزاد و فرنگی کشور در مسابقات بلگراد برگزار شد وعده‌های جذابی داده شد و پاداش‌هایی به ملی‌پوشان مدال آور کشتی داده شد که نشان از توجه به این رشته ورزشی به عنوان ورزش اول ایران دارد که 64 درصد کل مدال های المپیکی ما تا امروز را به خودش اختصاص داده است.

میزان پاداش‌های عنوان شده از سوی دبیر که امروز به مدال آوران پرداخت شد و قرار است از این پس بر همین روال باشد به شرح زیر است:

طلا: ۵۰۰ میلیون تومان و ماهیانه ۳۰ میلیون

نقره: ۲۰۰ میلیون و ماهیانه ۱۵ میلیون

برنز: ۱۰۰ میلیون و ماهیانه ۱۰ میلیون

رئیس فدراسیون کشتی همچنین عنوان کرد که وضعیت استخدامی بچه‌ها را پیگیری می‌کنیم که هاشمی نیز جواب داد در این زمینه مشکلی وجود ندارد.