دکتر علی شریعتی را همگان می شناسیم گاهی او را و نوشته هایش را به بدترین وجه داوری کرده ایم و گاهی نیز بر تمام گفته هایش صحه گذاشته ایم، البته که نه ان درست است و نه این.
....و آن ترکش- که نمی دانم به چه واژه هایی باید یادش کنم- انگار انتخاب شده بود برای یک ماموریت ویژه. برای پیوند زدن میان زندگی و ابدیت.
غلامرضا بنی اسدی
نگاه کنید لطفا، لطفا نگاه کنید! این تصویر را نگاه کنید که هزار حرف نگفته در هر تماشایش، فریاد می شود.
محمدرضا شهیدی خراسانی
م.ع.ل.م....برای من حلاوتی از حروف مقطعه دارد. پر از شکوه و شکوفایی. به زلالی باران و به طراوت چشمه ها و به عظمت تربیت انسان.
غلامرضا بنی اسدی/
باورمندان امام فقط آنانی نبودند که خود را به جبهه رساندند و تفنگ برداشتند تا حرف امام روی زمین نماند.
محمد رضا شهیدی خراسانی/
راه آسمان، زمانی باز می شود که کوچه های زمین گواهی دهند انسان از قواره زمین بزرگ تر است.
امیرحسین مرادی/
سال 97 از سوی مقام معظم رهبری به نام سال حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شد. این شعار باید هم از سوی مردم و هم از سوی مسئولان، مورد توجه جدی تری قرار گیرد.
غلامرضا بنی اسدی/
فصلی شده ایم اکثرمان در گفتن از دفاع مقدس. انگار باید تقویم برای مان مناسبت ردیف کند تا به آن روزها سری بزنیم و حرفی برزبان آید و قلمی بر صفحه کاغذ به حرکت درآید و انگشت ها بر صفحه کیبورد، حروف را برای نوشتن کلمات کنار هم بچینند. همین و دیگر - نمی خواهم بگویم- هیچ
دکتر رحیم نریمانی استاد دانشگاه و معاون مرکز نخبگان و تشکل های شاهد و ایثارگر/
غلامرضا بنی اسدی
پسر 9 ساله ام امیر حسین چندی است که دست به قلم شده است. یک برگ کاغذ برمی دارد و می نویسد و بعد می ایستد، مثل زنگ انشا در کلاس، و برایم می خواند. او از رزمنده مجروحی می گوید که وقتی به خانه برگشت، زخم هایش را به دور از چشم خانواده می شست و می بست. می خواند و بغض بر گلویش پنجه می کشد و آسمان معصومیت چشمانش به باران می نشیند.