اسماعیل علوی : سخن گفتن از شخصیت امام علی (ع) در روزگاری که نام او از مرامش پیشی گرفته و مدعیان پیروی از حضرتش با تکیه بر ساخته های ذهنی خود، مانع از شناخت حقیقی اویند، کاری بس دشواراست. این درحالی است که به دلیل وجود افکارگوناگون ومغایرت برخی عملکردها با تعالیم مکتب، پاسخگویی به پرسش های نسل جوان با محوریت سیره عملی آن حضرت (ع) ضروری می نماید.
شهید محمد ابراهیم همت، معلم، عارف و مبارز میدان نبرد ، تمام طول دوران حیات خود را در راه مبارزه با ظلم و فساد با زور گویان و متجاوزان گذراند، از مبارزه با رژیم پهلوی، رزم در جبهه های لبنان و میادین جنگ با رژیم بعث عراق، تا میدان های علم و حکمت، زبانزد خاص و عام بود، دلاور مردی با اخلاص، ایمان و روحیه ای فداکار و مثال زدنی که کمتر کسی ایثار ،شجاعت و اخلاص او را از یاد می برد، حالا که چیزی حدود 40 سال از شهادت این بزرگ مرد راه حق می گذرد می توان نام این شهید بزرگوار را در کنار نام بزرگانی همچون شهید چمران، شهید آوینی، شهید باکری و... قرار داد و از دریای معرفت و ایمان این شهید والامقام هر لحظه توشه ای بر گرفت.
پادگان ابوذر مقر تیپ ۳ ابوذر ،یکی از زیر مجموعه‌های لشکر ۸۱ زرهی است، این پادگان در دوران جنگ تحمیلی بارها مورد حمله ارتش بعث عراق قرار گرفت. پادگان ابوذر را دوکوهه غرب می‌خواندند ،این پادگان مرکز تجمع نیرو و پشتیبانی یگان‌های خودی بود و بارها هدف بمباران و موشک باران ارتش عراق قرار گرفت. بمباران نظامیان مستقر در این پادگان در تاریخ‌های 16 اسفند 1363 یکی از جنایات هولناکی است که رژیم بعث عراق با بی توجهی کامل به تمامی کنوانسوین های بین المللی و پروتوکل های نظامی دست به ارتکاب آن زد و در یک روز طی 4 حمله هوایی تعداد بسیاری از مردم ما را به شهادت رساند. در حال حاضر تعدادی از ساختمان‌های این پادگان به حالت دست نخورده باقی مانده‌است که یکی از نقاط مورد بازدید کاروان‌های راهیان نور است و سندی محکم بر جنایتکاری رژیم بعث عراق.
برادران گورگیزیان از شهدای گرانقدر جامعه مسیحیان آسوری هستند که با پذیرش ماموریت پدرشان مبنی بر انتقال مهمات به جبهه های جنگ در دوران هشت سال دفاع مقدس، یکی از رشادت مندانه ترین خاطرات دوران جنگ را رقم زدند. این دو برادر در تاریخ 15 اسفند 1363 هنگام انتقال مهمات از تهران به بندر عباس دچار سانحه شدند و هر دوی آنها در یک روز به مقام شامخ شهادت نائل شدند.
عملیات کربلای 7 با رمز یا مولای متقیان،در محور حاج عمران به صورت نیمه گسترده و در تاریخ 13 اسفند 1365 به فرمانده ای ارتش انجام شد،این عملیات با هدف ایجاد اختلال و کندی در انتقال نیرو های ارتش بعث عراق به مناطق جنوبی برای دفاع از بصره بود و با موفقیت کامل توسط دلاور مردان ارتش جمهوری اسلامی و در حدود 2 روز به شکل قاطعی به پایان رسید و در ادامه پیروزی های نیروهای نظامی ایران، برگ زرین دیگری بر تاریخ پر افتخار 8 سال دفاع مقدس، افزود.
شهید احمدرضا احدی، زاده 25 آبان ماه1345 در شهر اهواز، در کنکور سال 63، زمانی که به عنوان نفر اول رشته پزشکی کنکور سراسری در دانشگاه شهید بهشتی تهران پذیرفته شد از رفتن به دانشگاه صرف نظر کرد و تصمیم گرفت که به میدان های جنگ با رژیم بعث عراق بشتابد. این شهید بزرگوار یک جوان نخبه بود و در مدت کوتاه زندگی اش در تمامی مدارج و موقعیت های تحصیلی همواره جایگاهی ممتاز داشت. وی که بارها در جبهه مورد اصابت ترکش قرار گرفته و زخمی شده بود، سرانجام در تاریخ 12 اسفند1365 و در علمیات کربلای 5 حوالی شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل شد.
شهید امیر حاج امینی بی سیم چی گردان اراکی حضرت رسول اکرم ،در تاریخ ۵ دی ۱۳۴۰ در ساوه چشم به جهان گشود. وی در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ منطقه شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل شد،عکسی که بعد از شهادت وی به یادگار مانده، با آن لبخند زیبا و آرامش و وقار انسانی و مظلومیتی که در چهره اش موج می زند، برای همیشه، تصویر این شهید بزرگوار را به نشانه و نماد شهید و شهادت تبدیل کرد.
شهید حسین خرازی یکی از محبوب‌ترین و بااستعدادترین فرماندهان لشکر در تاریخ دفاع مقدس است. می‌گفتند نیروهای لشکر 14 امام حسین (ع) حاضر بودند جانشان را برای فرمانده‌شان بدهند. یک مرد صاف و ساده و خاکی که مهربانی و ایمان از صورتش می‌بارید و با فرمانده دیگری از دیار اصفهان بهترین لشکر‌های رزمی سپاه پاسداران را تشکیل دادند. شهید حسین خرازی و شهید احمد کاظمی نقش مهمی در پیشبرد جنگ داشتند و لشکرهایشان در مقاطع حساسی از جنگ نقش‌آفرینی‌های زیادی کردند. صدام که از سال‌ها پیش از عملیات کربلای 5 برای شهادت خرازی جایزه تعیین کرده بود، در 8 اسفند 1365 و در جریان عملیات کربلای 5 به خواسته‌اش رسید و فرمانده رشید و دلیر لشکر 14 امام حسین (ع) را به شهادت رساند.
امروز 7 اسفند 1398 مصادف است با سالروز شهادت شهید والامقام، علی اقبالی مقدم است، این خلبان شهید در فروردین ماه سال ۱۳۴۳ در شهر ری در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا اخذ دیپلم تجربی در سال ۱۳۶۱ در تهران پی گرفت و در همان سال به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد و در دانشکده پرواز به تحصیل پرداخت. دوره مقدماتی و تخصصی را در نیروی هوایی با موفقیت طی کرد و به اخذ نشان و مدرک خلبانی نائل شد و سپس برای خلبانی با هواپیمای اف ۱۴ انتخاب شد.وی در عملیات های مختلفی در دوران دفاع مقدس شرکت داشت تا در روز هفتم اسفندماه ۱۳۷۰ در حین انجام یک مأموریت رزمی آموزشی، هواپیمایش در اصفهان سقوط کرد و به درجه رفیع شهادت نائل شد.در زیر بخشی از دل نوشته ها و خاطرات همسر شهید علی اقبالی مقدم را می خوانید که از شخصیت، منش ،شجاعت و خلوص این شهید بزرگوار می گوید.
با عبور از خیابان جمهوری و از مقابل بیمارستان نجمیه، چشمان مهربان تصویر روی دیوار توجهت را جلب می کند. او دکتر محمدعلی رهنمون است که می توانست در شهر بماند و وظیفه پزشکی اش را در همین بیمارستان نجمیه به انجام برساند، اما مگر آرام و قرار داشت برای ماندن در جایی که بسیاری از هم سن و سالان و برادرانش در زیر آتش دشمن به کمکش نیاز داشتند. امروز6 اسفند1398مصادف است با سالروز شهادت این شهید خستگی ناپذیر جبهه های علم و ایثار، شهیدی که با بذل جان خود و ماندن در سخت ترین و شکننده ترین وضعیت جبهه های جنگ ، جان خود را نثار مردم اش کرد و تا لحظه شهادت به کار امداد و درمان مجروحین ادامه داد.