حیات: ما طلبکار نیستیم. این را همین اول بگویم تا کسی قضاوت دیگری نکند. ما هنوز هم خود را بدهکار انقلاب و وطن می دانیم و نسبت به ادای دین، همواره احساس تکلیف می کنیم.
حیات: تاریخ را هزار بار هم که بخوانیم. تقدیر هر قومی را که نگاه کنیم. صفحات اقوام مختلف و کشور های گوناگون را که بررسی کنیم، در خواهیم یافت این واقعیت را که زمان می گذرد و زمین اما بر همان قرار سابق است؛ "انّ الله لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم"
حیات: دیگران هستند که نداشته های خود را با خیال، جبران می کنند. برای خود تاریخ می سازند و هویت می تراشند. ما اما ایرانی هستیم. ریشه در تاریخی 7 هزار ساله داریم با قهرمانانی که از جنس واقعیت و بالاتر از آن؛ عین حقیقت اند.
حیات: اصحابِ غرور را، راه به همان مسیری است که رجیم اول پیمود. رانده شدگی از آستانِ حضرتِ کبریا.
حیات: شاید برخی کتاب ها را بتوان یافت که به یک کلمه نیرزند و بالعکس کلماتی هم هستند که به اندازه هزاران کتاب معنا دارند و در شرح اثر گذاری آن باید هزاران کتاب نوشت.
حیات: ما یک تابلوی پر رنگ و مانای وحدت داریم که هیچ کس نمی تواند در تماشای آن به احترام برنخیزد. تابلویی به رنگ خون که از رگِ پاک ترین فرزندان این آب و خاک تراویده است و به هر قطره نیز بر وحدتِ آحاد مرم این دیار تاکید دارد.
حیات: حرف های برخی را که می شنوم، برایم، بوی کهنگی می دهد. حرف هایشان قدیمی نیست، حرفِ امروزشان است اما تازه نیست.شبیه این حرف ها را چهار دهه پیش فراوان شنیده ایم. آن زمان هم می گفتند و می نوشتند تا دلِ ما را خالی کنند و سنگ را از زیرِ پایِ استقامت مان بکشند.
حیات: مردانگی، نه به هیبت و هیکل و درشتی اندام و فراوانی ریش و چیز هایی است که برخی به اشتباه، شاکله مردی می دانند. مردانگی، گاه در هیئت نوجوانی ظهور می کند که هنوز پشت لب اش، سبز نشده و استخوان نترکانده است.
حیات: خداوند درجاتش را متعالی فرماید، شهید حمید باکری را، قائم مقام لشکر 31 عاشورا، وبرادر آقا مهدی باکری. من او را نماد بصیرت می دانم به خاطر ظرافت نگری در آینده.
حیات: ان ها که ان روزها لباس رزم بر تن کردند و رفتند تا نگذارند ناپاکان و بداهلان قرار از دل مردمان این سرزمین برند، جانشان را وقف نگاهبانی و نگاهداری از ما کردند وقف ما، دین ما، اب و خاک و ابروی ما.