حیات: گفته ام و نوشته ام بارها و بارها که دفاع مقدس ما را نباید در قواعدِ جنگ های جهان، تعریف کرد.
ماجرای اسفار اربعه عشق را بسیاری خوانده ایم و باز هم باید بخوانیم و آنانی که نخوانده اند هم باید به خوانش آن، جان را جهت دهند
حیات: خدایی است این خبر. خبری که دگر باره خاک را عطر خدا می دهد و سجده نخستین را شکوهی تازه می بخشد. خدایی است این خبر که با کلمات بهشتی تحریر می شود و در گوش جان انسان ها می نشیند؛ 46 شهید به کشور بازگشتند.
حیات: پرچم حزب الله و تصاویر حسن نصرالله، خیلی جاها دیده می شود و بسیاری از ماها او را از خود می دانیم و حتی از این رابطه، برای زدن حریف استفاده می کنیم. این که نصرا... را از خود بدانیم، خوب است. نشان محبت به او و جریانی است که حق می دانیم اما آیا ما هم از این جریان هستیم؟
حیات: یادم هست، بانگ به شهر می خورد وقتی قرار بود شهید بیاورند. این بانگ حتی روستایی ها را هم به شهر می کشید تا در کنار هم باشند در استقبال از شهید و شانه به شانه هم دهند برای تشییع مرد و مردانی که از سفرِ خون باز می گشتند.
حیات: گردنم درد می کند. به زحمت می توانم سرم را تکان دهم. هر تکان، با آه و ناله ای همراه است که از دل برمی خیزد. حوصله کسی را ندارم.
«بمب، یک عاشقانه» فیلمی با تم کمدی و ژانری عاشقانه، یادآور نوستالژی های دهه 60 است که هر مخاطبی را جذب خود می کند. با این که طی سال های گذشته فیلم های مختلفی ساخته شده که نوستالژی های دهه 60 را به تصویر می کشید اما در میان تمام این فیلم ها پیامی چندانی به مخاطبان داده نشده و همه چیز فقط در حد یادآوری گذشته خلاصه شده است.
حیات: اولین ها همیشه به بزرگی در یادها می مانند. آغاز کننده ها با ماندگاری در یادها در اندیشه ها و افکار و حتی رفتار ها، جاری می شوند. آنان اگر چه اولین هستند اما نه تنها آخرین نیستند بلکه راه را برای بسیاری باز می کنند.
حیات: ما طلبکار نیستیم. این را همین اول بگویم تا کسی قضاوت دیگری نکند. ما هنوز هم خود را بدهکار انقلاب و وطن می دانیم و نسبت به ادای دین، همواره احساس تکلیف می کنیم.
حیات: تاریخ را هزار بار هم که بخوانیم. تقدیر هر قومی را که نگاه کنیم. صفحات اقوام مختلف و کشور های گوناگون را که بررسی کنیم، در خواهیم یافت این واقعیت را که زمان می گذرد و زمین اما بر همان قرار سابق است؛ "انّ الله لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم"