حوادث، نمی تواند ما را بشکند. در حادثه ها ما به حدیث و نوشوندگی می رسیم.
پیشتر ها گزارشی خوانده بودم به قلم و هنر تصویر برادر رزمنده ام سید حمید هاشمی در باره مادری که تنها جمعیت یک روستا بود در خراساندجنوبی. همه رفته بودند اما او مانده بود تا پسرش تنها نباشد. تا به غربت گرفتار نشود مزار شهیدی که جان داد تا اسلام غریب نماند و ایران، به تیغ دشمن، پاره،پاره نشود. خبر بعدش را هم خواندم که آن «غیرتزن»ایرانی، که تا آخرین نفس به عهدش وفادار بود، به پسرش پیوست.
هیچ وقت عمق شعر آی آدم های نیما را درک نکرده بودم آن سان که امروز دارد واژه به واژه اش برایم، تلخ تر از همیشه جان می گیرد در روزگاری که آب دارد از هم وطنانم، جان، به یغما می برد. تلخ است برایم خواندن این شعر اما شما خود این روزها، در تلخ ترین نوروز سال های اخیر، شرنگ در کام دارید به جای شهد. پس بر من خواهید بخشید این تلخ کلامی را. بخوانیم با هم این شعر را که انگار شرح درد امروز ماست؛
نوروز مان زخم برداشت از سیلی طبیعت که بر گونه زندگی نشست. شاد می خواستیم همه مردمان را وشادتر از همه هموطنان مان را می خواهیم که حق شان هم این است اما....سیل، به خواست ما برنمی خیزد که بر مراد ما بچرخد. وقتی برمی خیزد و به راه می زند، راه خیلی ها را قطع می کند و مصیبت به بار می آورد چنان که این روز ها در شمال کشور، رقم زده است اما همه مشکلات را نباید به حساب سیلی نوشت که در زمین جاری شد.
عاشق بودند،عاشق! شاید فهم این حقیقت برای خیلی ها سخت باشد. تا حدودی هم حق دارند.
حیات: مروت ندارید، نداشته باشید. از خیلی ها توقع جوانمردی مثل روئیدن گل از دل سختِ سنگ است. مثل به شکوفه نشستن و چشمه سار شدن کویر. نمی شود. انتظاری هم نیست اما انصاف و حرمت داری از همه ابنای بشر، مورد توقع است. آن هم انصاف در حق مادر شهید. کسی که جانِ جانانش را داده است و از جان خویش هم به درد مایه گذاشته است تا جانِ ما سلامت باشد و جامعه ما نیز بر همین مدار به حرکت باشد.
حیات: هرکس هرچه می خواهد بگوید، من باور دارم که خدا "هنوز" ما را دوست دارد.
حیات: بهار را دوست دارم و نوروز را نیز. سرخوشم این روزها که صدایِ پای نوروز در زمین و زمان پیچیده است و در این آهنگِ فرحناک، هر کس را بهره ای است و بر سفره معرفت، هر کس روزییی دارد که بر سفره اش می نشیند و از آن روزی می خورد و زندگی می کند، روزی من، اما دریافت های تازه و کلمات روشنی است که خداوند در نگاه و گلوی این قلم، جان می بخشد.
حیات: در آستانه سال جدید با نگاه تازه و انتظارات نو به استقبال «روز بزرگداشت شهدا» رفته‌ایم. سالی که در آن امنیت و انسجام کشور و نظام اسلامی، دغدغه آحاد مردم و مسئولان است. همان اصولی که «ارزش های بنیادین حیات یک جامعه» را تشکیل می‌دهند.
حیات: تاریخ ایران اسلامی از گذشته های دور تاکنون با حماسه و فداکاری جوانان این سرزمین رقم خورده است. این حماسه ها، نیروی محرک جنبش ها و انقلاب های صد سال اخیر بوده است. دست کم در عصر ما، انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بر شالوده جانفشانی این جوانان پدید آمده و تثبیت شده است.