محمدرضا شهیدی_ آمریکا با انقلاب ما از اول موضع داشته است، آن هم از جنس خصمانه، آنهم خشن ترین نوع خصمانه. این را مردم و به ویژه نسل جوان و علی الخصوص دانشجویان خوب می دانستند. ریشه هایش را هم کاویده بودند و سرشاخه هایش راهم چنان شناسایی کردند که می دانستند از این شاخه های شوم جز حنضل، نخواهد رویید برای تلخکامی مردم ایران.
محمد رضا شهیدی_شهدا، حجت خدایند برای امروز و فردای مان.آنان چنان خود را برای خدا خالص کرده بودند که جز او نمی دیدند و جز او نمی گفتند.
غلامرضا بنی اسدی_چهره شان نوجوان بود و شناسنامه ها هم این را گواهی می داد اما به معنای واقعی، همه مرد بودند، مردانی با تدبیر، هوشمند، دارای راهبرد چگونه جنگیدن، همه آنانی که در جبهه بودند، مرد بودند، مردانی بزرگ حتی آنانی که شناسنامه ها آنان را به عنوان نوجوان می شناخت و چهره و جثه شان هم این را تایید می کرد، اما مردانگی را کسی به سن و سال و هیکل گره نزده است بلکه این هویت است و توانمندی و تدبیر که آدمی را بزرگ می کند.
محمد رضا شهیدی_غریبی و یتیمی و اسارت و... هر کدام برای از پا انداختن یک مرد بزرگ کافی است، چه رسد به یک دختر بچه 3 ساله! آن هم غربتی که تو را به دیار دشمنان کشد و یتیمیی که جلوی چشمانت با تیغ بر گلوی پدرت رقم خورد بعد اینکه برادرانت را به تیر و تیغ کشته باشند.
غلامرضا بنی اسدی
آتش گرفتم وقتی گفت: خیلی از خاطرات را به یاد ندارم. سید وقتی با اصرار همرزمانش مواجه شد تا پشت تریبون برود و یاد عملیات عاشورا(میمک) را زنده کند، عذر خواست و در توضیح گفت: چند بار عمل کردم و بیهوش شدم. بر اثر آن بیهوشی ها بخش زیادی از خاطراتم پاک شده است.
غلامرضا بنی اسدی_از دیشب که یانکی سوداگر، ترامپ، در سخنانی که وزن معرفتی و آگاهی های تاریخی، جغرافیایی و ادب سیاستمداری اش را نشان داد، آرزوی امام که فرمود: کاش من هم یک پاسدار بودم، به آرزوی قاطبه ملت ما بدل شده است به کوری چشم آنانی که نمی توانند سرو های سبز را تاب بیاورند.
غلامرضا بنی اسدی_ما با شهادت زنده ایم و با شهیدان نفس می کشیم. کافی است تا خبر برسد که شهیدی در راه است تا مردمان راه را به اشک بشویند. کافی است خبر برسد که عضوی از خانواده شهید ، پا به محفل گذاشته تا سر تا پا به احترامش بر خیزند. بله، قصه ما با شهدا اینگونه است چرا که باور داریم آنان شارحان عملی « کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» هستند که در همیشه زمان خود را مخاطب« هل من ناصر ینصرتی» حضرت حسین(ع) می دانند.
غلامرضا بنی اسدی_مردم سالی یک بار عاشورا را در تقویم دارند و یک دهه هم اهل روضه و حسینیه و تکیه ومسجد می شوند. در احساس خوش این فضا، چند صباحی می نشینند.
غلامرضا بنی اسدی_ حرف شان عمل شان بود و عمل شان، حرف شان. هر دو صدق یکدیگر را تایید می کردند. جز صداقت هم در آن بازار، سکه ای رواج نداشت، جبهه را می گویم، از حسن رفتار شان هم خاطره ها دارم و هم شنیده های فراوان. ایثارشان که ضرب المثل دیروز و امروز و فرداست.
غلامرضا بنی اسدی
زمین و زمان، ملک و ملکوت، به قیام بر خاسته است اقامه عزای حجت خدا را و دل ها نیت می کنند عبادت روضه خوانی را، قربه الی الله و دست ها ، پی تکبیر الاحرام دل، پیراهن های سیاه را از گنجه ها بیرون می کشند تا چونان زره و جوشن بر تن کنند در حراست از گنج دل .