محمد رضا شهیدی_ دیده و دست همراه می شد تا خواست دل را برآورد وقتی از میان پیشانی بند ها به دنبال "یا فاطمه الزهرا" می گشت. یادش بخیر شب های عملیات. یادش بخیر زمان به وقت عاشورا که یاران خود را آماده رزم می کردند.
غلامرضا بنی اسدی
زمستان که به روز های سرد خود می رسد. زمین که نفس هایش زیر برف به شماره می افتد. باران که خاک ها را به گل تبدیل می کند. هرکس برای نجات خود از سرما و باران و برف، خود را به جایی می رساند تا ایمن باشد از تازیانه های باد، از خنجر های سرما، از خیسی باران و از تراشه های پر سوز برف.
غلامرضا بنی اسدی_اصحاب کهف، 300 سال خوابیدند و چون برخاستند آن دیدند که قرآن به زیبایی روایت می کند. دیدند جا به جایی ها را . دیدند رفتن باطل و استیلای حق را. دیدند پایان بیداد را اما ما ؟ نمی دانم چه بگویم. 3 دهه نگذشته ، خیلی چیز ها تغییر کرده، ارزش ها جا به جا شده، بدتر از زلزله در ارکان باور مردم افتاده است، انگار که رسیده ایم به این جا.
غلامرضا بنی اسدی_اصحاب کهف، 300 سال خوابیدند و چون برخاستند آن دیدند که قرآن به زیبایی روایت می کند. دیدند جا به جایی ها را . دیدند رفتن باطل و استیلای حق را. دیدند پایان بیداد را اما ما ؟ نمی دانم چه بگویم. 3 دهه نگذشته ، خیلی چیز ها تغییر کرده، ارزش ها جا به جا شده، بدتر از زلزله در ارکان باور مردم افتاده است، انگار که رسیده ایم به این جا.
غلامرضا بنی اسدی_حرم که مشرف می شوم، به سلطان ملکوتی این ملک که سلام می دهم. در ضیاء حضرت شمس الشموس(ع) که قرار می گیرم، لب که به زیارتنامه خوانی متبرک می کنم، دلم، تقویم ها را تا سه دهه ، چهار دهه پیش ورق می زند. به روزهایی که من کودکی هایم را به نوجوانی گره می زدم و در حرم، جوانانی را می دیدم که رزم جامه برتن، برای زیارت ِآخرین، به حرم می آمدند.
محمد رضا شهیدی_ پرستار، یک کلمه کلیدی است در نظام زندگی، در زندگی سلامت، من نقش او را در مثل چون معلم می دانم. معلم، چون شمع می سوزد تا انسان بسازد تا دانش را چنان جهان گستر کند که هیچ انسانی قربانی جهل و جهالت نشود.
غلامرضا بنی اسدی
بازگشت رزمندگان به جامعه. این می تواند خبری خوب و بسیار خوب باشد. اگر قرار بود خبری در این باره بنویسم، قطعا این تیتر را انتخاب می کردم چه این روز ها شاهد برگزاری جلسات متعدد رزمندگان یگان های مختلف زمان جنگ هستیم که با رویکرد آسیب شناسانه به روابط اجتماعی نگاه می کنند.
محمد رضا شهیدی_امروز برای من بسان یوم الله است. روزی که خدا را با همه وجود می توانستیم حس کنیم. روزی که یخرجهم من الظلمات الی النور، برای مان تفسیر می شد بعد از آنکه شب عاشورا را تجربه کردیم در شکوه شهادت یاران مان که نماز عشایشان به نماز شهادت، گره خورد.
پوریا بهرادکیان_ روزشمار تقویم ما را به بیست و ششم دی ماه نقطه عطف انقلاب اسلامی می رساند، روزی که تیتر درشت روزنامه اطلاعات تعبیر رویای یک ملت شد، آری، شاه با پلک هایی افتاده و چهره ای مندرس در فرودگاه مهرآباد از رفتن دیو سیاه استبداد خبر می داد و ملتی در خیابان ها با گل و شیرینی سرود آزادی سر می دادند.
غلامرضا بنی اسدی_سی سال پیش بود، دقیقا سه دهه پیش. سال 1366 درست مثل امروز 25 دی ماه ، خورشید که برآمد ناگهان خود را در برابر درخشندگی نوری که از خون شهدا برمی آمد حقیر یافت، بندگان خوب خدا، درخون خویش، از "انی اعلم مالا تعلمون" پرده برمی داشتند.