غلامرضا بنی اسدی
بازگشت رزمندگان به جامعه. این می تواند خبری خوب و بسیار خوب باشد. اگر قرار بود خبری در این باره بنویسم، قطعا این تیتر را انتخاب می کردم چه این روز ها شاهد برگزاری جلسات متعدد رزمندگان یگان های مختلف زمان جنگ هستیم که با رویکرد آسیب شناسانه به روابط اجتماعی نگاه می کنند.
محمد رضا شهیدی_امروز برای من بسان یوم الله است. روزی که خدا را با همه وجود می توانستیم حس کنیم. روزی که یخرجهم من الظلمات الی النور، برای مان تفسیر می شد بعد از آنکه شب عاشورا را تجربه کردیم در شکوه شهادت یاران مان که نماز عشایشان به نماز شهادت، گره خورد.
پوریا بهرادکیان_ روزشمار تقویم ما را به بیست و ششم دی ماه نقطه عطف انقلاب اسلامی می رساند، روزی که تیتر درشت روزنامه اطلاعات تعبیر رویای یک ملت شد، آری، شاه با پلک هایی افتاده و چهره ای مندرس در فرودگاه مهرآباد از رفتن دیو سیاه استبداد خبر می داد و ملتی در خیابان ها با گل و شیرینی سرود آزادی سر می دادند.
غلامرضا بنی اسدی_سی سال پیش بود، دقیقا سه دهه پیش. سال 1366 درست مثل امروز 25 دی ماه ، خورشید که برآمد ناگهان خود را در برابر درخشندگی نوری که از خون شهدا برمی آمد حقیر یافت، بندگان خوب خدا، درخون خویش، از "انی اعلم مالا تعلمون" پرده برمی داشتند.
غلامرضا بنی اسدی_ بعد کربلای 4 بود که به منطقه رسیدیم. یاران به کسی می مانستند که الله اکبر در حنجره اش گیر کرده و بغض در گلویش نشسته باشد. بالاخره، بخشی از یاران به بهشت رفته بودند و اینان احساس دین می کردند، حس عقب ماندن خیلی عذاب آور است، برای کسانی که در مسابقه اند.
محمد رضا شهیدی_ امروز که به آخر برسد، کربلا خواهد شد در دشتی به نام شلمچه در عملیاتی که با رمز یا زهرا(س) استمرار شهادت را بسان غزلی ناب، "تضمین" خواهد کرد. امروز که به آخر برسد، همین امروز 18 دیماه 1365، کربلایی خواهیم شد در تاسی به مولایمان حسین که از دور دست، ما را به هل من ناصر کربلایی می کند. امروز که به آخر برسد، در نقطه رهایی کربلای 5 با نوادگان یزید، پنجه در پنجه خواهیم شد. امروز را بگو تقویم ها در خاطر داشته باشند که تجلیی از یوم الله است به سال 1365 هجری شمسی. فردا که خورشید دوباره برآید در شعاع انوار شهدا، زمین را جور دیگری خواهد دید، شبیه کربلا...
غلامرضا بنی اسدی_ باید نگاه ها را به دفاع مقدس برگرداند. راه این جا است، معدن این جاست. گنج این جا است با شناخت دفاع مقدس است که می شود به سوی فردای روشن، پل زد، در این ساحت مقدس است که می شود به بازیابی توان ها پرداخت. می شود به قدرت متراکمی رسید که توان جا به جایی کوه ها را هم داشته باشد. می توان از آدم ها ، شهروندانی در تراز سند چشم انداز ساخت و بر افق 1404 نشاند.
غلامرضا بنی اسدی_مطهرات، آب و آفتاب و اسلام و...هستند که رساله ها همه آن ها را نوشته اند. این در حوزه تکالیف فردی است اما در حوزه اجتماعی هم ما مطهراتی بزرگ داریم چون خون شهدا و مردم. ما ایران عزیز مان را، وجب به وجب، با خون شهیدان مان از لوث وجود دشمن، پاک کردیم.
محمد رضا شهیدی_نگران بود، نگران، مادر شهید روستای مان را می گویم. می گفت این شب ها خواب ندارم. این خبر های تلخ که می شنوم، بی قرارم می کند. می گفت: چه دارد اتفاق می افتد در کشور ؟ این هیاهو ها چیست که دارد به آسمان می رود؟ قصه امروز این خیابان ها چیست؟ بغض در صدایش می شکست و حرف می زد.
غلامرضا بنی اسدی_ این بار نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم. این بار نه حرف حق من است و نه حق تو که بگوییم ایثارگریم و مشی ایثار هم گذاشتن و گذشتن است. پا روی دهان ما نگذاشته اند که ببوسیم و بگذریم. حرف جان ما نیست که برای آبادانی جان، بر سر دست گیریم. نه، ماجرا فرق می کند، پس نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم. این بار محکم تر از همیشه می ایستیم.