حیات: شعاری که شهید شد! این گزاره از ذهنم می گذرد و از گلوی قلم می تراود و بر کاغذ می نشیند. در گیرم می کند؛ شعار و شهادت؟ مگر می شود؟
حیات: روز پرستار بر پرستارانی که تمام زندگی خود را مرحمی ساخته اند برای التیام دردهای همسران و فرزندان جانبازشان مبارک
حیات: باید در خط مقدم، زیر آتشِ پر حجم دشمن گرفتار شده باشی تا قدرِ توپخانه خودی را بدانی و دریابی کارایی این واحد را.
حیات: بنیاد شهید و امور ایثارگران تابع قوانین و ضوابط مصوب است و اگر بودجه مورد نیاز در بخش درمان و بیمه ایثارگران محقق شود، بنیاد مسئولیت بیمه ایثارگران شاغل را نیز همچون گذشته بر عهده می‌گیرد.
حیات: خون هایی که در منطقه عملیاتی کربلای 4 بر آب و زمین ریخت، در منطقه عملیاتی کربلای 5 جوشید و خروشید و دریا شد و دشمن را در میان گرفت. بعثی هایی که در غرور کاذب نشسته بودند، در پنجه اقتدار رزمندگان ایرانی، چون گنجشکی در پنجه باز بودند.
حیات: 16 آذر که می رسد، دانشجو و دانشگاه، شور و حال خاصی می گیرد. این شور، حالِ جامعه را هم خوش می کند.اما این روز، یک " قُلِ" دیگر هم دارد. دقیقا با یک ماه فاصله؛ 16 دی 1359.
حیات: این روز ها، سخن از جنگ و عملیات ها فراوان بر زبان می رود. هم در فضای رسمی و بیشتر در فضای مجازی. این می گوید و آن به نقد برمی خیزد. آن توئیت می کند و جوابش را در کلام دیگران می شنود.
حیات: مشکلات زندگی درست در جایی رخ می نماید که راهمان را از شهدا جدا می کنیم.
حیات: آدم تا فرزند نداشته باشد نمی فهمد پدرها و مادرها چه می کشند. نمی تواند درک کند عظمت کار پدرها و مادرهایی که راست قامت می ایستادند و فرزند خود را به میدان می فرستادند.
حیات: گفته ام و نوشته ام بارها و بارها که دفاع مقدس ما را نباید در قواعدِ جنگ های جهان، تعریف کرد.