حیات: فرمانده، فقط فرمان نمی داد تا نیروهایش از او تنها هیئت نظامی در ذهن داشته باشند.
دندان نشان مان می دهند و توان چنگ ها شان را به رخ می کشند. سوداگر مرگ، ترامپ را می گویم و آن دلال همه مظلمه های جهان معاصر، نتانیاهو را و آن دیگری؛ گاو شیرده که حرمت از گاو هم برده است و آبرویش را به شیر شتران بادیه حجاز بدهکار است.
حیات: چهار حرف است که چون در کنار هم قرار می گیرند، یک مفهوم متعالی می سازد که گاه بر یک جغرافیا هم اطلاق می شود و به آن قطعه خاک، ارزشی می بخشد که آن را نسبت به همه قطعات دیگر خاک، تمایزی آشکار می دهد.
حیات: شعاری که شهید شد! این گزاره از ذهنم می گذرد و از گلوی قلم می تراود و بر کاغذ می نشیند. در گیرم می کند؛ شعار و شهادت؟ مگر می شود؟
حیات: روز پرستار بر پرستارانی که تمام زندگی خود را مرحمی ساخته اند برای التیام دردهای همسران و فرزندان جانبازشان مبارک
حیات: باید در خط مقدم، زیر آتشِ پر حجم دشمن گرفتار شده باشی تا قدرِ توپخانه خودی را بدانی و دریابی کارایی این واحد را.
حیات: بنیاد شهید و امور ایثارگران تابع قوانین و ضوابط مصوب است و اگر بودجه مورد نیاز در بخش درمان و بیمه ایثارگران محقق شود، بنیاد مسئولیت بیمه ایثارگران شاغل را نیز همچون گذشته بر عهده می‌گیرد.
حیات: خون هایی که در منطقه عملیاتی کربلای 4 بر آب و زمین ریخت، در منطقه عملیاتی کربلای 5 جوشید و خروشید و دریا شد و دشمن را در میان گرفت. بعثی هایی که در غرور کاذب نشسته بودند، در پنجه اقتدار رزمندگان ایرانی، چون گنجشکی در پنجه باز بودند.
حیات: 16 آذر که می رسد، دانشجو و دانشگاه، شور و حال خاصی می گیرد. این شور، حالِ جامعه را هم خوش می کند.اما این روز، یک " قُلِ" دیگر هم دارد. دقیقا با یک ماه فاصله؛ 16 دی 1359.
حیات: این روز ها، سخن از جنگ و عملیات ها فراوان بر زبان می رود. هم در فضای رسمی و بیشتر در فضای مجازی. این می گوید و آن به نقد برمی خیزد. آن توئیت می کند و جوابش را در کلام دیگران می شنود.