حیات: تاریخ ایران اسلامی از گذشته های دور تاکنون با حماسه و فداکاری جوانان این سرزمین رقم خورده است. این حماسه ها، نیروی محرک جنبش ها و انقلاب های صد سال اخیر بوده است. دست کم در عصر ما، انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بر شالوده جانفشانی این جوانان پدید آمده و تثبیت شده است.
حیات: همه می توانند کشته شوند و بمیرند اما "هرکس که نمی تواند شهید بشود".
22 اسفند روز بزرگداشت شهدا: شهدا، طرح داشتند برای زندگی. برای زمانی که خداوند در اختیارشان قرار داده بود.
حیات: عکس هایی هست که به اندازه یک کتاب، حرف دارد. نه فقط حرف، درد دارد و هزار زاویه تازه باز می کند جلوی چشم آدم.
22 اسفند روز بزرگداشت شهدا: بهار در زمستان. بهاری ترین ماه در واپسین ماهِ زمستان و... این را بشکوه ترین تعریف می دانم درباره اسفندماه.
حیات: آزموده را آزمودن خطاست. این کلمات به ضرب المثل در زبان شیرین فارسی نشسته است و همزادی هم در زبان عرب دارد که می گویند: "من جرب المجرب، حلت به الندامه" یعنی به آزمون کشیدن مجرب برای به آزمون کشاننده، پشیمانی به بار می آورد. درست است و دقیق این سخن که به روزگاران هم به تجربه بشری تبدیل شده است.
حیات: حروف در نگارش برخی کلمات، بزرگ می شوند. کلمات، در تعریف برخی مفاهیم، عظمت می یابند. مفاهیم در تجسم برخی حقیقت ها، به معرفت و مانایی می رسند. مادر از آن تجسم و معرفت و کلمات و حروف است که به هر زبان بخوانند، کرامت انگیز و حرمت افزا می شود. مادر، عزیز است. این ملت و آن ملت و این دین و آن آیین هم ندارد. نام مادر که به میان می آید، همه به احترام برمی خیزند مگر آن که توان برخاستن نداشته باشند که اینان، در جان برمی خیزند و جهان را بر مدار مادر می خواهند.
حیات: آژانس شیشه ای را دیده ام. نه یک بار بلکه چندین و چند بار. برای من دیالوگ های رد و بدل شده بین عباس و حاج کاظم از یک سو و حاج کاظم و اصغر از سوی دیگر، یک جهان بینی خالص انقلابی را معنا می کند. عباس، به کاظمِ مکه نرفته می گوید حاجی، چون بچه خیبری ها را، همه شان را، حاجی می داند.
حیات: شهادت، فیض مانا و فوز ابدی است که خداوند، روزیِ پاک ترین بندگان خویش می کند.
حیات: مادر، کلمه مقدسی است. در شکوه مهر خداوندی معنا می شود. این شکوه اما، صد چندان می شود وقتی به یک کلمه دیگر اضافه می شود و چنین در دل و دیده احترام برانگیز می شود به نام "مادرِ شهید".