آشِ نخورده و دهن سوخته، این ضرب المثل را حتما شنیده اید و به احتمال قوی، بارها و بارها به کار برده اید و لااقل خیلی وقت ها در برابر برخی ماجرا ها این را به ذهن آورده اید. این ضرب المثل دیری است که شرح حال ایثارگران است اگر چه بر زبان نمی آورند
غروب جاویدان بود نه فروغ جاویدان! این را دنیا فهمید که فصل غروب گروهکی فرارسیده است که روزگاری یک جریان انقلابی و بر صراط مستقیم بود و با مردانی چون مجید شریف واقفی و مرتضی صمدیه لباف و....می خواست ایران را از قید استبداد و استعمار برهاند همان ها که جان خویش را در این راه گذاشتند اما سازمانی که با آنان پایه گرفته بود به دست تقی شهرام و عناصری از این دست به ورطه گمراهی افتاد و بعد هم چون دور با مسعود رجوی و خیابانی و.... افتاد که عملا از نگاه اولیه موسسان هیچ برای سازمانی نماند که روزگاری" مجاهدین خلق ایران" خوانده می شدند.
تخیل را نعمتی بزرگ از بی شمار نعمات حضرت خداوندگار می دانم. نعمتی که به درخت طوبای بهشت می ماند پر از نعمات ناب خاطره های خدا نشان که شیرین تر از هر میوه ای کام آدمی را شیرین می کند.
من این بیت نظامی گنجوی در مثنوی لیلی و مجنون را که می خوانم جانم تازه می شود که مجنون جواب مرد ساربان را قاطعانه می دهد وقتی او را از عشق لیلی برحذر می دارد که؛
میان عاشق و معشوق رمزی است
چه داند آنکه اشتر می چراند...
غلامرضا بنی اسدی
ایثارگر، یک تعارف نیست که پیشوند و پسوند هر نام بشود. شعاری نیست که بر زبان هر کسی جاری شود.
[[Image]]
غلامرضا بنی اسدی
فکر می کنم یکی از فراوان ترین توصیه شهدا در وصیت نامه هاشان، حفظ حجاب باشد.
مومن باید برای زندگی خود طرح داشته باشد و برای تحقق آن طرح در پهنه زندگی خود بکوشد. این خاص یک زمان و بدون زمان دیگر نیست بلکه همیشه این نگاه باید وجود داشته باشد.
.....در ساعات پایانی میهمانی خدا، سعادتی نصیب شد تا نفس بدهم به نفس کسانی که فرشتگان به دعاشان آمین می گویند.
گفتن و نوشتن از شهید را عبادت می دانم چه خود شهادت، بالاترین عبادتِ به عبودیت رسیده است.
کیف کردیم وقتی ایران، اولین بازی جام جهانی را سر فراز بیرون آمد و به « نایک» و یانکی و تحریم هایش، یک جا خندید.