حیات: مروت ندارید، نداشته باشید. از خیلی ها توقع جوانمردی مثل روئیدن گل از دل سختِ سنگ است. مثل به شکوفه نشستن و چشمه سار شدن کویر. نمی شود. انتظاری هم نیست اما انصاف و حرمت داری از همه ابنای بشر، مورد توقع است. آن هم انصاف در حق مادر شهید. کسی که جانِ جانانش را داده است و از جان خویش هم به درد مایه گذاشته است تا جانِ ما سلامت باشد و جامعه ما نیز بر همین مدار به حرکت باشد.
حیات: هرکس هرچه می خواهد بگوید، من باور دارم که خدا "هنوز" ما را دوست دارد.
حیات: بهار را دوست دارم و نوروز را نیز. سرخوشم این روزها که صدایِ پای نوروز در زمین و زمان پیچیده است و در این آهنگِ فرحناک، هر کس را بهره ای است و بر سفره معرفت، هر کس روزییی دارد که بر سفره اش می نشیند و از آن روزی می خورد و زندگی می کند، روزی من، اما دریافت های تازه و کلمات روشنی است که خداوند در نگاه و گلوی این قلم، جان می بخشد.
حیات: در آستانه سال جدید با نگاه تازه و انتظارات نو به استقبال «روز بزرگداشت شهدا» رفته‌ایم. سالی که در آن امنیت و انسجام کشور و نظام اسلامی، دغدغه آحاد مردم و مسئولان است. همان اصولی که «ارزش های بنیادین حیات یک جامعه» را تشکیل می‌دهند.
حیات: تاریخ ایران اسلامی از گذشته های دور تاکنون با حماسه و فداکاری جوانان این سرزمین رقم خورده است. این حماسه ها، نیروی محرک جنبش ها و انقلاب های صد سال اخیر بوده است. دست کم در عصر ما، انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی بر شالوده جانفشانی این جوانان پدید آمده و تثبیت شده است.
حیات: همه می توانند کشته شوند و بمیرند اما "هرکس که نمی تواند شهید بشود".
22 اسفند روز بزرگداشت شهدا: شهدا، طرح داشتند برای زندگی. برای زمانی که خداوند در اختیارشان قرار داده بود.
حیات: عکس هایی هست که به اندازه یک کتاب، حرف دارد. نه فقط حرف، درد دارد و هزار زاویه تازه باز می کند جلوی چشم آدم.
22 اسفند روز بزرگداشت شهدا: بهار در زمستان. بهاری ترین ماه در واپسین ماهِ زمستان و... این را بشکوه ترین تعریف می دانم درباره اسفندماه.
حیات: آزموده را آزمودن خطاست. این کلمات به ضرب المثل در زبان شیرین فارسی نشسته است و همزادی هم در زبان عرب دارد که می گویند: "من جرب المجرب، حلت به الندامه" یعنی به آزمون کشیدن مجرب برای به آزمون کشاننده، پشیمانی به بار می آورد. درست است و دقیق این سخن که به روزگاران هم به تجربه بشری تبدیل شده است.